Έλεος μ'αυτά τα λαμπάκια!

Έχουμε χάσει το μέτρο... Γύρισα πριν από λίγο από μια απογευματινή βόλτα στα στενά της Καλαμπάκας και τολμώ να πω ότι τρόμαξε το μάτι μου! Η πόλη μπορεί να έβαλε τα γιορτινά της, αλλά μπέρδεψε τις γιορτές! Χριστούγεννα είναι βρε παιδιά, όχι απόκριες!!! Τα κτίρια θυμίζουν καρναβάλια. Τα λαμπάκια θυμίζουν τα μηχανάκια στα casino, σε όλα τα χρώματα και τα σχέδια. Ο καθένας θέλοντας να συμβάλει στο γιορτινό κλίμα αγόρασε ότι βρήκε μπροστά του και το κρέμασε κακήν κακώς στο μπαλκόνι του! Όχι ότι τα μπαλκόνια μας διαφέρουν βέβαια... (μπαμπά άλλαξε στόλισμα, ΤΩΡΑ!)
Και για να μην ξεχνιόμαστε, εύχομαι σε όλους τους αναγνώστες αυτού του blog

Καλές Γιορτές και ευτυχισμένο το 2008

Δεν είναι όλοι οι ζητιάνοι ίδιοι!

Πριν λίγα λεπτά είδα το e-mail με την παραπάνω εικόνα, που μου έστειλε ένας καλός φίλος... Αυτή έγινε η αφορμή για να θυμηθώ, ότι και εγώ κάθε ημέρα σχεδόν προσπερνάω έναν άνθρωπο που μου ζητάει κάτι -σχεδόν πάντα χρήματα-. Υγιείς ή όχι, αρτιμελείς ή όχι, ενήλικες ή όχι, μόνοι, σε ζευγάρια ή με παιδιά ανά χείρας, οι ζητιάνοι είναι αναπόσπαστο μέρος όχι μόνο της ελληνικής αστικής πραγματικότητας αλλά και του δυτικού κόσμου εν γένει, στο μεγαλύτερο μέρος του, με το φαινόμενο να διογκώνεται (και να εξαθλιώνεται) τις περιόδους των εορτών.
Στο σημείο αυτό όμως, θα διαφωνήσω με το συμπέρασμα που βγήκε από το παραπάνω πείραμα. Δεν πιστεύω πως όλοι ζούμε στον "θλιβερό χορό της αδιαφορίας, της αδράνειας και της βιασύνης." Προσωπικά, όταν πρωτοήρθα στη Θεσσαλονίκη (το φαινόμενο είναι πολύ πιο έντονο στα μεγάλα αστικά κέντρα) σταματούσα και προσπαθούσα να δίνω κάτι σε όλους αλλά περνώντας ο καιρός δυστυχώς διαπίστωσα ότι οι περισσότεροι ζητιάνοι, είναι ζητιάνοι από... επάγγελμα. Πλέον δεν δίνω σχεδόν ποτέ και ιδιαίτερα σε ζητιάνους που είναι πάντα στο «πόστο» τους. Όταν βλέπω γιαγιά να λέει για «φαντάρους γιους/συζύγους κατάκοιτους/κόρες στο νοσοκομείο» κτλ, φεύγω μακρυά... κατά 99,9% είναι απάτη. Με τόσους ζητιάνους που κυκλοφορούν καθημερινά έχω πάθει σύγχυση... Δεν ξέρω πλέον ποιοι πραγματικά έχουν ανάγκη και ποιοι το κάνουν για βιοποριστικούς λόγους!

Ψέματα

Αναρωτιόμουν, αναρωτιέμαι, και από ότι φαίνεται πάντα θα αναρωτιέμαι!!! Γιατί οι άνθρωποι λένε ψέματα; Ποιος λόγος τους αναγκάζει να το κάνουν; Δεν θα ήμασταν πιο ευτυχισμένοι αν λέγαμε μόνο αλήθεια; Εγώ προσωπικά προτιμώ τον πόνο της αλήθειας από την χαρά του ψέματος... Σύμφωνα με έρευνα που διάβασα, στο ψέμα καταφεύγουμε κυρίως για ψυχολογικούς λόγους. Λέμε συνειδητά ψέματα από φόβο, θεωρώντας ότι έτσι αντιμετωπίζουμε ευκολότερα οποιαδήποτε δύσκολη κατάσταση, από ανασφάλεια και έλλειψη αυτοπεποίθησης, προσπαθώντας να δείξουμε ότι είμαστε κάτι διαφορετικό από αυτό που πραγματικά είμαστε. Ουσιαστικά δηλαδή λέμε ψέματα :

• Για να αποφύγουμε την τιμωρία
• Από φόβο μην πληγώσουμε κάποιον
• Για να δοκιμάσουμε τις αντιδράσεις του περιβάλλοντος
• Από ανάγκη αναγνώρισης ή αναπλήρωσης της αγάπης
• Ως αποτέλεσμα πλάνης και αδυναμίας να κατανοήσουμε τα πράγματα

Το ψέμα είναι μια επίκτητη κοινωνική ικανότητα. Μαθαίνουμε εύκολα να καταφεύγουμε στα ψεύδη, και μάλιστα από την παιδική ηλικία, καθώς, όπως επισημαίνουν οι ψυχολόγοι, οι βάσεις μπαίνουν από το οικογενειακό περιβάλλον. Ένα παιδί που υφίσταται πίεση θα μάθει να χρησιμοποιεί το ψέμα ως λύση και διέξοδο, ενώ σημαντικό ρόλο παίζει και το πόσο συχνά βλέπει να υπάρχει το ψεύδος στην καθημερινότητα της οικογένειας του.
Αρχικά το ψέμα ησυχάζει τον άνθρωπο που το χρησιμοποιεί, τον βάζει ταυτόχρονα όμως και σε ένα φαύλο κύκλο, όπου για να καλύψει το ένα ψέμα αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει και ένα δεύτερο. Και έτσι καταλήγουμε να λέμε συνεχώς ψέματα… Ποια είναι η συνέπεια του ψεύδους όμως; Η απώλεια εμπιστοσύνης… και χωρίς αυτήν, τι γίνεται;

Δύο σοφοί άνθρωποι έχουν πει τα εξής:

• Το αληθές και το δίκαιο είναι από την φύση πιο δυνατά από το ψευδές και το άδικο - Αριστοτέλης
• Τίποτα πιο δύσκολο από την ευθύτητα και τίποτα πιο εύκολο από την κολακεία - Ντοστογεφσκι

Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS

Τελικά καλώς ή κακώς χρειαζόμαστε αυτές τις επετείους για να θυμόμαστε ότι πρέπει να είμαστε περισσότερο ευαίσθητοι σε μερικά σοβαρά ζητήματα. Μέσα σε αυτές είναι και η μέρα κατά του HIV/AIDS. Ενώ για τους περισσότερους αυτή η μέρα είναι μια υπενθύμιση για τους κινδύνους, που, υπό ορισμένες συνθήκες, μπορεί να κρύβουν οι ερωτικές επαφές, για κάποιους άλλους είναι η υπόμνηση της φρικτής τους καθημερινότητας. Καλό θα ήταν, λοιπόν, για όλους, έστω και μόνο για σήμερα, να ενημερωθούν όχι μόνο για τις προφυλάξεις που πρέπει να παίρνουν κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής, αλλά και τον τρόπο που οφείλουν να αντιμετωπίζουν ανθρώπους φορείς του ιού. Ευτυχώς, η αρρώστια δε μεταδίδεται όπως η γρίπη, αλλιώς θα είχαμε κολλήσει όλοι. Δυστυχώς, η επιφυλακτικότητα με την οποία αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι τους φορείς του ιού είναι απείρως μεγαλύτερη από αυτή με την οποία αντιμετωπίζουν τους ερωτικούς τους συντρόφους, ακόμα κι αν αυτοί είναι ευκαιριακοί.

Εδώ μπορείτε να ενημερωθείτε για τα πάντα σχετικά με το HIV/AIDS. Αφιερώστε λίγα λεπτά, έστω αυτή τη μέρα, διαβάζοντας μερικές πολύ χρήσιμες πληροφορίες και φροντίστε να τις εφαρμόσετε στην καθημερινότητά σας. Μόνο τότε θα έχουμε την ελπίδα ότι μια θλιβερή «παγκόσμια ημέρα» θα καταργηθεί.