30/6/07

Για την αγάπη...

Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα συναισθήματα. Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα συναισθήματα. Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν. Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή.
Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια. Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μια λαμπερή θαλαμηγό. Η Αγάπη τον ρωτάει: «Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;», «Όχι, δεν μπορώ» απάντησε ο Πλούτος. «Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα».
Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία που επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος.«Σε παρακαλώ βοήθησε με» είπε η Αγάπη. «Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου» της απάντησε η Αλαζονεία.
Η Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτή βοήθεια. «Λύπη άφησε με να έρθω μαζί σου». «Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου» είπε η Λύπη.
Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία. Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.
Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή: «Αγάπη, έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί μου!». Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του. Όταν έφτασαν στην στεριά ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του. Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε, ρώτησε την Γνώση: «Γνώση, ποιος με βοήθησε»; «Ο Χρόνος» της απάντησε η Γνώση. «Ο Χρόνος;;» ρώτησε η Αγάπη. «Γιατί με βοήθησε o Χρόνος;» Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με βαθιά σοφία της είπε: «Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη».

Μάνος Χατζιδάκις

23/6/07

Συνταγή χαράς!

Υλικά:
1 κιλό απλή καρδιά
2 κιλά ήσυχη συνείδηση
1/2 κιλό χαρωπό πρόσωπο

300 gr αγάπη
2 φλιτζάνια γέλιο

2 κουταλάκια εξοχή



Εκτέλεση:
1.Ρίχνετε στην κατσαρόλα του εσωτερικού σας κόσμου την συνείδηση και την απλή καρδιά
2.Τα δουλεύετε πολύ καλά ώσπου ν'ασπρίσουν, να φουσκώσουν και να γεμίσουν ολόκληρη την κατσαρόλα
3.Προσθέτετε τότε την αγάπη και το γλυκό σας παίρνει ένα ωραίο ρόδινο χρώμα
4.Μετά ρίχνετε το χαρωπό πρόσωπο και το γέλιο
5.Προσέχετε πολύ καλά στο δούλεμα, γιατί ένα κατσούφιασμα μπορεί να κόψει το γλυκό
6.Αν έχετε και λίγη εξοχή, βάζετε και δυο κουταλάκια για άρωμα
7.Όταν δουλέψετε καλά όλα τα υλικά, δηλαδή: την συνείδηση, την απλή καρδιά, την αγάπη, το γέλιο, το χαρωπό πρόσωπο και την εξοχή, τα ρίχνετε στο ταψί της ψυχής, τα στρώνετε με την κουτάλα της θελήσεως και τα ψήνετε μες στο ταψί, στο φούρνο της υπομονής
8.Το σερβίρετε ζεστό, ραντισμένο με την εμπιστοσύνη στις ανώτερες δυνάμεις!

Όσοι έφαγαν αυτό το γλυκό ομολογούν ότι το κύριο χαρακτηριστικό της γεύσεως του είναι η ψυχική γαλήνη.

Καλή σας επιτυχία!


Αν και όπως αντιλήφθηκα το προηγούμενο μου post δεν είχε ιδιαίτερη απήχηση στο κοινό (0 comments -προς το παρόν-), εγώ θα επιμείνω στο νέο μου "σπορ"! Πως σας φαίνεται η συνταγή; Είναι λίγο δυσεύρετα και ακριβά τα υλικά αλλά πιστεύω ότι αυτό το γλυκό αξίζει...Αν καταφέρω να το φτιάξω και δεν μου κόψει στο δούλεμα (5), θα σας το πω! Πάντως για λόγους δεοντολογίας πρέπει να αναφέρω ό,τι η συνταγή φυσικά και δεν είναι προϊόν δικής μου έμπνευσης, έπεσε τυχαία στα χέρια μου και απλά της έδωσα λίγη παραπάνω δημοσιότητα!

21/6/07

Έχω θέμα!

Επιτέλους! Πολύ αγχωτικό είναι να έχεις blog και να μην έχεις κάτι να γράψεις…Είχα σκεφτεί κάποια θεματάκια βέβαια, αλλά λίγο που είμαι αναποφάσιστη, λίγο που είμαι καινούργια στο “σπορ”, λίγο που είχα αποχωριστεί το αγαπημένο μου pc για μέρες, λίγο ο ανάδρομος Ερμής(!), πολύ θέλει; Πέρασε πάλι ο καιρός!
Τα θέμα μου λοιπόν; Η τελευταία θεωρία - απορία της Ράνιας από τον κόσμο των S1ngles (μιλάμε για σοβαρό θέμα!)

“Η ζωή είναι σαν παιχνίδι με τραπουλόχαρτα, παίζεις με τα χαρτιά που σου μοιράζονται και κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς. Τι γίνεται όμως όταν το παιχνίδι παίζεται με αντίπαλο και όλοι οι άσσοι βρίσκονται κρυμμένοι στο δικό του μανίκι; Και αν το παιχνίδι παίζεται με περισσότερες από δύο τράπουλες και δεν μας το έχει πει κανείς;”

Σωστή τη βρίσκω...και καλά, αν το παιχνίδι παίζεται τίμια και χάσεις, τότε κατηγορείς την τύχη σου γιατί όλοι ξέρουμε ό,τι στη χαρτοπαιξία, όπως και σε όλα τα τυχερά παιχνίδια γενικώς, το πέρασμα από την τύχη στην ατυχία και αντιστρόφως είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, αν όμως δεν παίζεται τίμια το παιχνίδι, τότε τι κάνεις; Απλά περιμένεις να σε νικήσει ο άλλος, άρα να χάσεις το παιχνίδι που λέγεται ζωή;;;;;;;;;

4/6/07

Η πρώτη μου δημοσίευση...

...έτσι, για να μην λένε μερικοί,μερικοί ό,τι δεν γράφω στο blog μου!!!!! Εντάξει έχω το blog μου από 01/01/2007 και σήμερα που αποφάσισα να γράψω έχουμε 04/06/07… Μήπως έχουν δίκαιο τελικά; Πώς περνάει έτσι ο καιρός; Φτάσαμε κιόλας στο καλοκαίρι. Παρόλα αυτά όμως, στο πρώτο μου post δεν θα ξεχάσω να ευχαριστήσω τον αγαπημένο μου αδερφό (κατά κόσμον, βοσκό) για το πρωτότυπο (και πανάκριβο xxx) δώρο που μου έκανε την Πρωτοχρονιά! Σ’ ευχαριστώ λοιπόν -για όλα-!