1/9/07

Απόψε φθινοπώριασε!

Μητσιάς Μανώλης
Μουσική/Στίχοι: Χατζιδάκις Μάνος/Γκάτσος Νίκος

Απόψε πέφτει παγωνιά
Στο δρόμο και στη γειτονιά
Και μες’ το βράδυ το θολό
θυμάμαι και μελαγχολώ

Απόψε φθίνοπώριασε
Και τ’ όνειρο ξεθώριασε
Καρδιά μου κάν’ υπομονή
Κι ο ήλιος θα ξαναφανεί...

Απόψε μύρισε βροχή
Χειμώνας μπαίνει στη ψυχή
Και στο δρομάκι το στενό
Με πιάνει το παράπονο


Μην μου "την πείτε" πάλι για το τραγουδάκι! Φθινόπωρο θα πει μελαγχολία που λέει και ο Μητροπάνος! Εγώ φταίω;;; Έψαξα στο Kithara να βρω ένα τραγούδι για το φθινόπωρο... Search results???? Το ένα πιο καταθλιπτικό από το άλλο! Τι να κάνουμε; Η εποχή αυτή από μόνη της είναι λίγο θλιμμένη... Ο ήλιος βέβαια ακόμα θερμός μας ζεσταίνει με τις ακτίνες του, αλλά όλο και λιγότεροι επισκέπτονται πλέον τις παραλίες...Το Σεπτέμβρη τελειώνουν οι περισσότεροι άνθρωποι τις διακοπές τους. Τον ίδιο μήνα επιστρέφουν στις δουλειές τους και στη ρουτίνα τους. Στις δημιουργικές ή λιγότερο δημιουργικές ή και καθόλου δημιουργικές ασχολίες τους. Οι μαθητές και οι δάσκαλοι – καθηγητές επιστρέφουν στα σχολεία. Στα πανεπιστήμια επιστρέφουν με βαριά καρδιά οι φοιτητές για την επαναληπτική εξεταστική του Σεπτεμβρίου. Οι μήνες της ανεμελιάς διακόπτονται απότομα! Εεε, λίγο αυτό, λίγο το φως που χάνεται από νωρίς, λίγο η υγρασία που τη νιώθεις στο πρώτο κιόλας βήμα εκτός σπιτιού, λίγο τα φύλλα που πέφτουν ....και η διάθεση όλων αλλάζει ως δια μαγείας!
Ναι αλλά...εκτός από καταθλιπτικός μήνας, ο Σεπτέμβρης είναι και ο μήνας που σηματοδοτεί το νέο ξεκίνημα! Λες και είναι αυτός ο πραγματικός πρώτος μήνας του έτους. Αυτό το μήνα οι περισσότεροι άνθρωποι τον φορτώνουν με πολλές προσδοκίες και με πολλές υποσχέσεις! Θα γίνουμε πιο συνεπείς, θα κάνουμε δίαιτα, θα πάμε γυμναστήριο, θα διαβάσουμε περισσότερο, θα πάρουμε προαγωγή, θα αλλάξουμε διακόσμηση κτλ κτλ. Λίγα από αυτά βέβαια θα τηρηθούν, αλλά το σημαντικό είναι ότι μας δόθηκε άλλη μια ευκαιρία να κάνουμε μια μικρή ανασκόπηση!
Μήνας είναι. Θα περάσει. Και θα έρθει ο Οκτώβρης. Και θα περάσει κι αυτός. Και μαζί θα χαθεί και κάθε ελπίδα να ξεκινήσουμε ό,τι δεν προλάβαμε το Σεπτέμβρη και το μεταθέσαμε στον Οκτώβρη. Θα έχουμε μπει πια για τα καλά στη ρουτίνα μας. Και θα περιμένουμε τον επόμενο Σεπτέμβρη για να αναδιοργανωθούμε ξανά και να θέσουμε νέους στόχους, που ελπίζουμε ότι αυτή τη φορά θα τους πετύχουμε. Πρώτη φορά τα ζούμε;;; Μάθαμε τώρα!
Δε μελαγχόλησα. Κάθε άλλο! Απλά βρίσκομαι κι εγώ σε μεταβατική περίοδο και κάθε τέτοια περίοδος γεννάει πολλές προσδοκίες αλλά και ανασφάλειες. Και δεν είναι και λίγα όσα ξεκινάω…
Θα δούμε. Ο χρόνος θα δείξει.
Άραγε τον επόμενο Σεπτέμβρη τι θα σκέφτομαι;

12 σχόλια:

Unknown είπε...

Δυστυχως εχεις δικιο στα περισσοτερα απο αυτα που αναφερεις για το Φθινοπωρο.
ΑΛΛΑ:(προς θεου)
Warning: Αν συνεχισεις με αυτο το ρυθμο μαλλον θα χασεις και τους λιγοστους-καλους αναγνωστες που εχεις.
Μαλλον δε δοκιμασες την "Συνταγή χαράς!" που δημοσιευσες σε προηγουμενο post.

Ναταλία είπε...

Έεελα! Λίγος ρεαλισμός δεν βλάπτει ;-) Τι θέλετε; Ροζ συννεφάκια; Το πρώτο βήμα για κάθε αλλαγή είναι η κατανόηση της πραγματικότητας!

Ανώνυμος είπε...

Όχι,Ναταλίτσα μου,εγώ δε θα σου πω πως το post σου είναι μελαγχολικό...Απλώς μάλλον οι πολλές "βαριές" ταινίες σε επηρέασαν και θες να μας προβληματίζεις σε κάθε σου post...!!!

Anyway,νομίζω πως όλοι σχεδόν αυτά σκεφτόμαστε κάθε Σεπτέμβρη...Και αν και δε διαφωνώ πως είναι μια καλή περίοδος για να βάζουμε στόχους,όπως άλλωστε και κάθε αρχή,δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στόχους πρέπει να βάζουμε συνέχεια,και ιδιαίτερα όταν η ψυχολογία μας το χρειάζεται.Ένα ζεστό,βροχερό και καταθλιπτικό φθινοπωρινό απόγευμα,ας πούμε.......

eeVoskos είπε...

Ξεκίνησα να σου γράφω μια απάντηση, αλλά στην πορεία ξέφυγα... οπότε μπες στο blog μου να δεις την έμμεση απάντησή μου ;-)

Ανώνυμος είπε...

Νομιζω πως βρηκα μια καταλληλη απαντηση για το τραγουδακι σου...
Γονίδης Σταμάτης:(με μια μικρη παραφραση)

Έρχεται νύχτα και είμαι μόνος
τίποτα δε με ενδιαφέρει
Εγώ ακόμα τo ζητάω(το καλοκαιρι)
κι εκείνo λέει, δε με ξέρει(το καλοκαιρι)

Και με πιάνουν τα κλάματα
που ‘μαι μόνος χαράματα
οι αναμνήσεις φαντάσματα
της ζωής μου χαλάσματα

Έρχεται νύχτα και παγώνω
στη μοναξιά μου είμαι χαμένος
Έκανα λάθος και πληρώνω
να ‘μαι για σένα Καλοκαιρι τώρα ξένος

Και με πιάνουν τα κλάματα...

Υ.Γ.:Ζητω συγνωμη αν γελοιοποιω τα πραγματα καποιες φορες αλλα μου δε μ'αρεσει η μονοτονια.

Ναταλία είπε...

@Cooper: Κάνε δουλειά σου βρε! Ο καθένας έχει το ρόλο του σ'αυτό το blog!!!!!!!! Πάντως και το δικό σου το τραγουδάκι μελαγχολικό είναι ;-)

Ναταλία είπε...

Ανώνυμε γίνε επώνυμε, σε παρακαλώ, αλλιώς αρνούμαι να σχολιάσω το σχόλιο σου!!!

Cybergoulion είπε...

Είπα να περάσω τους στίχους του November rain για να ανέβει λίγο η διάθεση, αλλά είναι νωρίς ακόμη! Πάντως βλέπω έχει πέσει πολύ μελαγχολία στα μπλογκ του σπιτιού... Τι χρώμα το βάψατε;

Ανώνυμος είπε...

Μαυρο...καταμαυρο...Και επειδη δε μ'αρεσουν τα θλιμενα χρωματα φευγω...

Ναταλία είπε...

@ Cybergoulion: Περιμένουμε ακόμα τους ελαιοχρωματιστές! Λίγο υπομονή και θα ανανεωθούμε ;-) Θα το κάνουμε πολύχρωμο ..........

@Cooper: Καλό ταξίδι στα δικά σου παραμύθια...

Ανώνυμος είπε...

Αρνούμε να σχολιάσω το οτιδήποτε.......
Απλά θα σου θυμήσω ότι το σκ που έρχεται θα ζήσουμε κάτι διαφορετικό κατακτώντας τις θάλασσες!
ΓΙΟΥΧΟΥ!!!!!!!!

pp

Ναταλία είπε...

Α, ρε Θαλασσόλυκε :-) Άντε να δούμε, θα κατακτήσουμε τις θάλασσες ή θα μας κατακτήσει ο καιρός;;;