Για τον έρωτα...
Μια μέρα συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος της γης όλα τα συναισθήματα και όλες οι αξίες του ανθρώπου. Η Τρέλα αφού συστήθηκε 3 φορές στην Ανία της πρότεινε να παίξουν κρυφτό. Το Ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι και περίμενε να ακούσει, ενώ η Περιέργεια χωρίς να μπορεί να κρατηθεί ρώτησε: «Τι είναι το κρυφτό;». Ο Eνθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την Ευφορία και η Χαρά άρχισε να πηδάει πάνω-κάτω για να καταφέρει να πείσει το Δίλημμα και την Απάθεια -την οποία δεν την ενδιέφερε ποτέ τίποτα- να παίξουν κι αυτοί. Αλλά υπήρχαν πολύ που δεν ήθελαν να παίξουν: Η Αλήθεια δεν ήθελε να παίξει γιατί ήξερε ότι ούτως ή άλλως κάποια στιγμή θα την αποκάλυπταν, η Υπεροψία έβρισκε το παιχνίδι χαζό και ο 'Aνανδρος δεν ήθελε να ρισκάρει.
«Ένα, δύο, τρία» άρχισε να μετράει η Τρέλα.
Η πρώτη που κρύφτηκε ήταν η Τεμπελιά, μιας και βαριόταν κρύφτηκε στον πρώτο βράχο που συνάντησε. Η Πίστη πέταξε στους ουρανούς και η Ζήλια κρύφτηκε στην σκιά του Θριάμβου, ο οποίος με την δύναμη του κατάφερε να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό δέντρο. Η Γενναιοδωρία δεν μπορούσε να κρυφτεί, γιατί κάθε μέρος που έβρισκε της φαινόταν υπέροχο μέρος για να κρυφτεί κάποιος άλλος φίλος της, οπότε την άφηνε ελεύθερη και έτσι η Γενναιοδωρία κρύφτηκε σε μια ηλιαχτίδα. Ο Εγωισμός αντιθέτως βρήκε αμέσως κρυψώνα ένα καλά κρυμμένο και βολικό μέρος μόνο για αυτόν. Το Ψέμα πήγε και κρύφτηκε στον πάτο του ωκεανού. Το Πάθος και ο Πόθος κρύφτηκαν μέσα σε ένα ηφαίστειο. Ο Έρωτας δεν είχε βρει ακόμη κάπου να κρυφτεί. Έβρισκε όλες τις κρυψώνες πιασμένες, ώσπου βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και κρύφτηκε εκεί.
«....1000» μέτρησε η Τρέλα και άρχισε να ψάχνει.
Την πρώτη που βρήκε ήταν η Τεμπελιά αφού δεν είχε κρυφτεί και πολύ μακριά. Μετά βρήκε την Πίστη που μίλαγε στον ουρανό με τον Θεό για θεολογία. Ένιωσε τον «ρυθμό» του Πόθου και του Πάθους στο βάθος του ηφαιστείου και αφού βρήκε την Ζήλια δεν ήταν καθόλου δύσκολο να βρει και τον Θρίαμβο. Βρήκε πολύ εύκολα το Δίλημμα που δεν είχε ακόμη αποφασίσει που να κρυφτεί. Σιγά-σιγά τους βρήκε όλους εκτός από τον Έρωτα.
Η Τρέλα έψαχνε παντού, πίσω από κάθε δένδρο, κάτω από κάθε πέτρα, σε κάθε κορφή βουνού, μα τίποτα. Όταν ήταν σχεδόν έτοιμη να τα παρατήσει βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και άρχισε να τον κουνάει νευρικά ώσπου άκουσε ένα βογκητό πόνου. Ήταν ο Έρωτας που τα αγκάθια από τα τριαντάφυλλα του είχαν πληγώσει τα μάτια. Η Τρέλα δεν ήξερε πως να επανορθώσει, έκλαιγε, ζήταγε συγνώμη και στο τέλος υποσχέθηκε να γίνει ο οδηγός του Έρωτα.
Κι έτσι από τότε ο Έρωτας είναι πάντα τυφλός και η Τρέλα πάντα τον συνοδεύει...
Συγγραφέας-άγνωστος
«Ένα, δύο, τρία» άρχισε να μετράει η Τρέλα.
Η πρώτη που κρύφτηκε ήταν η Τεμπελιά, μιας και βαριόταν κρύφτηκε στον πρώτο βράχο που συνάντησε. Η Πίστη πέταξε στους ουρανούς και η Ζήλια κρύφτηκε στην σκιά του Θριάμβου, ο οποίος με την δύναμη του κατάφερε να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό δέντρο. Η Γενναιοδωρία δεν μπορούσε να κρυφτεί, γιατί κάθε μέρος που έβρισκε της φαινόταν υπέροχο μέρος για να κρυφτεί κάποιος άλλος φίλος της, οπότε την άφηνε ελεύθερη και έτσι η Γενναιοδωρία κρύφτηκε σε μια ηλιαχτίδα. Ο Εγωισμός αντιθέτως βρήκε αμέσως κρυψώνα ένα καλά κρυμμένο και βολικό μέρος μόνο για αυτόν. Το Ψέμα πήγε και κρύφτηκε στον πάτο του ωκεανού. Το Πάθος και ο Πόθος κρύφτηκαν μέσα σε ένα ηφαίστειο. Ο Έρωτας δεν είχε βρει ακόμη κάπου να κρυφτεί. Έβρισκε όλες τις κρυψώνες πιασμένες, ώσπου βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και κρύφτηκε εκεί.
«....1000» μέτρησε η Τρέλα και άρχισε να ψάχνει.
Την πρώτη που βρήκε ήταν η Τεμπελιά αφού δεν είχε κρυφτεί και πολύ μακριά. Μετά βρήκε την Πίστη που μίλαγε στον ουρανό με τον Θεό για θεολογία. Ένιωσε τον «ρυθμό» του Πόθου και του Πάθους στο βάθος του ηφαιστείου και αφού βρήκε την Ζήλια δεν ήταν καθόλου δύσκολο να βρει και τον Θρίαμβο. Βρήκε πολύ εύκολα το Δίλημμα που δεν είχε ακόμη αποφασίσει που να κρυφτεί. Σιγά-σιγά τους βρήκε όλους εκτός από τον Έρωτα.
Η Τρέλα έψαχνε παντού, πίσω από κάθε δένδρο, κάτω από κάθε πέτρα, σε κάθε κορφή βουνού, μα τίποτα. Όταν ήταν σχεδόν έτοιμη να τα παρατήσει βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και άρχισε να τον κουνάει νευρικά ώσπου άκουσε ένα βογκητό πόνου. Ήταν ο Έρωτας που τα αγκάθια από τα τριαντάφυλλα του είχαν πληγώσει τα μάτια. Η Τρέλα δεν ήξερε πως να επανορθώσει, έκλαιγε, ζήταγε συγνώμη και στο τέλος υποσχέθηκε να γίνει ο οδηγός του Έρωτα.
Κι έτσι από τότε ο Έρωτας είναι πάντα τυφλός και η Τρέλα πάντα τον συνοδεύει...
Συγγραφέας-άγνωστος
9 σχόλια:
Μα που τα βρίσκεις!! Πραγματικά τα διαβάζω με μεγάλη χαρά! Σχεδόν χαμογελώντας! :-)
Keep posting!
Λίγο έρωτα και τρέλα στην ζωη μας και τίποτε άλλο!!
14/02/1984 => "Παιδί του Έρωτα"
Τρέλα, έρωτας και αγάπη είναι για μένα τα καλύτερα καύσιμα! Όταν ξεμένω από αυτά, τρελαίνομαι! Δεν μπορώ να λειτουργήσω!
Πολύ όμορφο, indeed!
Και μια προτροπή: δοκίμασε να γράψεις κι εσύ μια δική σου "ρομαντική" ιστορία, ένα παραμύθι... Νομίζω ότι μπορείς να τα καταφέρεις! ;-)
Μπράβο Νάταλισμπλογκ, πολύ ρομαντικό, άγγιξε μέχρι και την σκληρή κυβερνοκαρδιά μου... Κανένα με ζωάκια ξέρεις; Συμφωνώ με το βοσκό, θέλω κείμενο δικό σου. Όσο για το παιδί του έρωτα, άσε, δεν έχει να κάνει με την ημερομηνία, μια παλιά μου 'γνωριμία' έχει γενέθλια μαζί σου αλλά καμία σχέση. Ίσως βέβαια ήταν παιδί του Ξένιου Έρωτα (ξεν-έρωτα), αν με πιάνεις. Άσχετο, μια που κρύφτηκε ο έρωτας, ο βήχας που κρύφτηκε;
Τα παιδάκια μου θέλουν παραμύθι;;; Σας χαλάω εγώ χατίρι βρε;;; Θα προσπαθήσω και αν βγει κάτι, θα το μάθετε!
Αξά, standard σου είπε αυτή την ημερομηνία για να εξασφαλίσει δώρο την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου (μάλλον είχε καταλάβει με ποιον έμπλεξε!). Δεν υπάρχει άλλη λογική....αποκλείεται μια ξεν-έρωτη να έχει γεννηθεί 14/02!
Ξέχασα να το αναφέρω αλλά, ο βήχας ήταν αυτός που πρόδωσε τον έρωτα και έκανε την τρέλα να στρέψει το βλέμμα της προς το θάμνο!!! Άτιμος βήχας...δεν κρύβεται με τίποτα :-)
Πολύ καλό!Συμφωνώ με τους προλαλήσαντες και θέλω κι εγώ ένα δικό σου παραμύθι...Άλλωστε,νομίζω πως είσαι η πλέον κατάλληλη για να γράψεις μία πρωτότυπη ρομαντική ιστόρία...Ξέρεις,κάτι σαν κι αυτές με τον πρίγκιπα του παραμυθιού που έρχεται πάνω στο άσπρο του άλογο, αγκαλιάζει την πριγκίπισσα και τελειώνει με το "...ζήσαν αυτοί καλα, κι εμείς καλύτερα!",αλλά σε πιο σύγχρονη...(-:
Υ.Γ.:Αυτός ο άγνωστος συγγραφέας πρέπει οπωσδήποτε να γίνει γνωστός!
Ωραίο nickname ;-) Θα το υιοθετήσεις και γενικότερα; Π.χ. Evelyn's collection;;; Ωραίο ακούγεται!
Πλέον έχεις λινκ στο μπλογκ μου. Στο συγκεκριμένο ποστ σου, που είναι ωραίο, δε παίρνω θέση. Στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σχοινί. Για εμένα μιλάω.
GIAFTO AGAPAWWW ME TRELLLLAAAAAAAAAAAAAAA@!..trelos erwtas g mia zoi>>!
Δημοσίευση σχολίου