Ευτυχώς ή δυστυχώς, χθες βγήκε η προκήρυξη που περίμενα τα τελευταία δύο χρόνια! Αυτό σημαίνει πως μπήκα στην τελική ευθεία και παρόλο που το θεωρώ ιδιαίτερα δύσκολο να φτάσω στη γραμμή του τερματισμού, η συνείδηση μου, μου επιβάλλει να κάνω μια ύστατη προσπάθεια... Έτσι αποφάσισα να εγκαταλείψω για λίγο τα εγκόσμια και να κάνω μόνο μερικές "guest" εμφανίσεις!!! Στα πλαίσια αυτής της απόφασης, πατάω ένα pause και στο blog μου και επιφυλλάσομαι να πατήσω forward -και όχι απλώς play!- σε μερικούς μήνες... Να περνάτε καλά!
Από τότε που ήμουν παιδάκι με θυμάμαι να σιγοτραγουδάω το ρεφρέν από αυτό το τραγούδι... Τόσο καιρό λοιπόν με την ανάμνηση μόνο λίγων λέξεων του ρεφρέν και μη ξέροντας σε ποια Ναταλία αναφέρεται το τραγούδι (το τονίζω), προσπαθούσα να βρω ποιος το τραγουδάει και να το κατεβάσω! Επιτέλους λοιπόν, το βρήκα και σας το παρουσιάζω! Είναι το μόνο ελληνικό τραγούδι που έχω βρει μέχρι τώρα με αναφορά στο όνομα μου, το τραγούδησαν οι 2002GR και απευθύνεται σε μια ... "κυρία" στην πλατεία, με κόκκινο φωτάκι!!!
10-09-08 και η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε! 10 άτομα, 8 διπλώματα ιστιοπλοΐας ανοιχτής θαλάσσης, 1 ιστιοπλοϊκό (μόλις 41 ποδιών), κανένας επαγγελματίας skipper, για 4 ημέρες στη Βόρεια Ελλάδα... Άραγε θα καταφέρουμε να επιβιώσουμε, να πιάσουμε τον στόχο των 5 λιμανιών και να επιστρέψουμε το σκάφος όπως θα μας το παραδώσουν;;; Η απάντηση από Δευτέρα. Αν δεν υπάρξει απάντηση, ψάξτε με σε καμιά βραχονησίδα και αν δεν με βρείτε ούτε εκεί θα είμαι... μποτιλιαρισμένη στα Τέμπη!!!
Υ.Γ. Δέχομαι ευχές για ώρα καλή στην πρύμη μας και αέρα στα πανιά μας (μέχρι 3-4 μποφόρ!)
Κάθε Κυριακή, τα ίδια! Η κατάσταση έχει ξεφύγει απο κάθε έλεγχο και είναι τραγική. Ο λόγος για το μποτιλιάρισμα στα Τέμπη... Όταν το περνάς για πρώτη φορά κάνεις υπομονή, λες έτυχε, σκέφτεσαι καλοκαίρι είναι, ο κόσμος πάει διακοπές, η κίνηση αυξάνεται και άλλα τέτοια χαζά. Όταν όμως καταλαβαίνεις ότι αυτή η κατάσταση δεν είναι προσωρινή και ότι κάθε, μα κάθε Κυριακή είσαι αναγκασμένος να εγκλωβίζεσαι 10 χιλιόμετρα πριν τα Τέμπη και να κάνεις τουλάχιστον μια ώρα μέχρι να διασχίσεις την κοιλάδα, τρελένεσαι! Και σαν να μην φτάνουν τα πολλά αυτοκίνητα και οι δρόμοι της Ελλάδας που κάνουν τραγική την κατάσταση, έχεις να αντιμετωπίσεις και τον κάθε ασυνείδητο οδηγό, που ενώ βλέπει ότι δεν κινείται τίποτα, πάει και κάνει προσπέραση απο δεξιά. Μα που νομίζει πως θα πάει; Ας μου απαντήσει ένας απο αυτούς... Άντε να περάσει και 5-6 αυτοκίνητα και τι έγινε; Έχει καθόλου συναίσθηση ότι μετά όλοι οι υπόλοιποι θα καθυστερήσουν ακόμα παραπάνω μέχρι αυτός να μπει πάλι στο ρεύμα; Και φυσικά το ίδιο ακριβώς σκηνικό επαναλαμβάνεται και με αυτούς που αποφασίζουν να το παίξουν έξυπνοι και να πάνε από τον παράδρομο, γλιτώνουν αυτοί 5-6 χιλ. μποτιλιάρισμα και όλοι οι υπόλοιποι οικονομούν τουλάχιστον 20 λεπτά περισσότερο μποτιλιάρισμα!!! Το αποτέλεσμα; Κάθε Κυριακη σπασμένα νεύρα και πολλά σπασμένα αυτοκίνητα. Σταμάτα - ξεκίνα όλο και κάποιος θα αφαιρεθεί και θα καρφωθεί πάνω στο μπροστινό του. Και πραγματικά σκασίλα μου για τα αυτοκινητάκια τους, αλλά μετά έχει και άλλη καθυστέρηση... και το μποτιλιάρισμα δεν έχει τελειωμό! Αλλά ποιος νοιάζεται; Το μόνο που απασχόλησε τους υπεύθυνους είναι να λειτουργήσουν τους σταθμούς των διοδίων και από τις δυο πλευρές (Παρεμπιπτόντως... πήγαινε, έλα Καλαμπάκα-Θεσσαλονίκη 6 φορές διόδια, πήγαινε, έλα Αλεξανδρούπολη-Θεσσαλονίκη 0 φορές διόδια και οι δρόμοι, απλά δεν συγκρίνονται) Και γιατί να τους νοιάξει άλλωστε; Ο Κωστάκης και οι φίλοι του για να έρθουν στα εγκαίνια της ΔΕΘ, χρησιμοποίησαν τα λιαρ τζετ τους. Σιγά μη έρθουν οδικώς από τα Τέμπη! Αυτά... τα είπα και ξαλάφρωσα. Φωνή βοώντος εν τη ερήμω, βέβαια!
Νομίζω πως δεν θα μπορούσα να σκεφτώ καλύτερο τρόπο για να ξεκινήσω την εβδομάδα μου, το μήνα μου και το φθινόπωρο μου! 8 ώρα το πρωί έξω από τη δουλειά μου, με περίμενε το αυτοκινητάκι της φωτογραφίας... Απερίγραπτη χαρά παρόλο που δεν ξέρω για πόσο θα είναι δικό μου!
Μια ακόμα γιορτή, μια ακόμα ευκαιρία για κοινωνική εκδήλωση! Ναι, ναι το όνομα μου δεν είναι ξενόφερτο και γιορτάζω κανονικότατα όπως όλοι :-) Συγκεκριμένα, η εκκλησία σήμερα γιορτάζει τους μεγαλομάρτυρες Αδριανό & Ναταλία. Υπήρξαν ζευγάρι, έζησαν την εποχή των διωγμών (298 μ.Χ.) και μαρτύρησαν. Περισσότερες λεπτομέρειες θα βρείτε εδώ. Ο τρόπος που θα γιορτάσω, κλασικός... Καλό κρασί, τσιπουράκι,μεζεδάκια, τραγούδι, χορός(!) και όταν ανάψουν τα αίματα, ότι άλλο προκύψει!!! Καλεσμένοι μου, αυτοί που έχουν μια καλή ευχή κρατημένη για μένα ;-)
Μιας και φέτος το καλοκαίρι, θέλοντας και μη (μη θέλοντας δηλαδή!) δεν ακολουθώ το μέσο όρο, δεν βρίσκομαι σε κανένα νησάκι και σε καμία παραλία -τις καθημερινές τουλάχιστον-, και απλά πήζω στην πόλη μου (ο Θεός να την κάνει πόλη δηλαδή) και λιώνω στον ύπνο (α,ναι...δουλεύω κιόλας!), είπα να ξανασχοληθώ λίγο παραπάνω με το blogάκι μου και με το "ταξίδι" στο διαδίκτυο γενικότερα. Όταν "ταξιδεύεις" λοιπόν (ειδικά όταν δεν έχεις χαράξει πορεία), βλέπεις πολλά...
Αυτό που είδα σήμερα λοιπόν, και μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση, είναι ο ορισμός που δίνει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, για την υγεία. Όλοι λέμε "την υγειά μας να΄χουμε", αλλά τι εννοούμε; Οι περισσότεροι νομίζουμε ότι επειδή δεν κουβαλάμε (ή νομίζουμε πως δεν κουβαλάμε) κάποια ασθένεια, όλα είναι οκ και έχουμε την υγειά μας. Tην έχουμε όμως; Σύμφωνα με τον παραπάνω οργανισμό "η υγεία ορίζεται ως ένα επίπεδο σωματικής, ψυχικής και κοινωνικής ισορροπίας και όχι ως απουσία μιας ασθένειας". Πόσο υγιείς είμαστε τελικά;
Το παρακάτω κέιμενο έφτασε πριν λίγες μέρες στα χέρια μου και θεωρώ υποχρέωση μου να το διαδώσω...
ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ Το Σάββατο, 12/7/2008, πηγαίνοντας για μπάνιο, στη Σκύρο, βρέθηκα μπροστά σε μιά εξαιρετικά δυσάρεστη έκπληξη, διαπιστώνοντας οτι το σύννεφο στο βάθος δεν ήταν ακριβώς σύννεφο, αλλά πυκνός καπνός. Ήταν καπνός από μεγάλη φωτιά στο πευκοδάσος που κάλυπτε το βόρειο κομμάτι του μικρού νησιού. Και ήταν μεγάλη η φωτιά γιατί λίγα λεπτά αργότερα, μόλις βρέθηκα στην αμμουδιά της Καλαμίτσας, είδα τα πυροσβεστικά Canadair CL-415 να κατεβαίνουν στη θάλασσα για ανεφοδιασμό, και ήταν επτά (από τα 10 που διαθέτουμε!!!). Αν και είχαν αρχίσει νωρίτερα τις ρίψεις, να μιλήσω μόνο γι’αυτό που είδα: Με τα μάτια μου, λοιπόν, τα έβλεπα, εξήμισι ώρες, να πηγαινοέρχονται σε κύκλους χτυπώντας το θηρίο που είχε ξυπνήσει απ’ το πρωί και κατάτρωγε το δάσος. Ορμούσαν μέχρι που νύχτωσε, ξανά και ξανά, χωρίς ανάσα, χωρίς φαί, ακατούρητοι, ακούραστοι, χωρίς φόβο, πολεμώντας με τις μικρές τους υδάτινες λόγχες να γκρεμίσουν το θεόρατο καθεδρικό των πύρινων γλωσσών. Δεν φοβήθηκαν ούτε όταν, κατά τις δύο το μεσημέρι, το τέρας σηκώθηκε όρθιο και ούρλιαξε τόσο δυνατά που ο καπνός του έφτασε στο Σούνιο. Από κοντά πολέμαγαν και δυό ελικόπτερα, αυτά που είναι σαν τεράστιες ακρίδες, πολύ μικρά όμως στην άνιση μάχη. Και δεν έφυγαν, παρά μόνο σαν νύχτωσε και δε βλέπανε άλλο. Και απ’τα χαράματα της Κυριακής ξανάρχισε ο πόλεμος. Μέχρι που τελικά, νικήσανε.
ΤΕΧΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ Οσες ώρες τα έβλεπα, τα Canadair γύριζαν σε κύκλους των οκτώμισι λεπτών (άντε πές εννέα), δηλαδή έκαναν τουλάχιστον 43 ρίψεις το καθένα. Με 5,5 τόνους νερό περίπου σε κάθε ρίψη κουβάλησαν και έριξαν στη φωτιά τουλάχιστον 236 τόνους νερού το καθένα. Και συνολικά ρίξανε, όσο τα έβλεπα εγώ, πάνω απο 1655 τόνους νερού. Οι 43 ρίψεις αντιστοιχούν σε όσες απο/προσγειώσεις κάνει ένα πλήρωμα Boeing 747 σε 6 μήνες, αν δεν κάνω λάθος. Η μέγιστη ταχύτητα των CL-415 είναι 375 km/h (λίγο πιο γρήγορα από Formula 1), ενώ όταν κάνουν ρίψη, πετούν (?) με 195 km/h (πιο αργά απο την τελική του οικογενειακού μας αυτοκινήτου). Το κάθε πλήρωμα αποτελείται από δύο άτομα που ανήκουν στην Ελληνική Πολεμική Αεροπορία.
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ Είναι πιλότοι, αλλά όχι τέτοιοι πιλότοιΕίναι στην Πολεμική Αεροπορία, αλλά όχι σ’αυτήν την Πολεμική ΑεροπορίαΕχουν τελική μεγαλύτερη από Formula 1, αλλά δεν οδηγούν Formula 1, και δεν έχει βέβαια, καμία σχέση ο μισθός τους με αυτόν των πιλότων της Formula 1! Δεν πετούν σε ρομαντικά ηλιοβασιλέματα, πετούν μέσα σε καπνό και φλόγεςΟι σμαραγδένιες θάλασσες, που κολυμπάμε εμείς που «βλέπουμε» είναι νερό για να σβήσει η φωτιάΌταν (και αν) τελειώσουν και γυρίσουν στην Ελευσίνα δεν τους περιμένει κανείς. Δεν απεργούν, ποτέ! Δεν επιτρέπεται να είναι ευρύπυγοι, άρα δεν συνδικαλίζονται. Δεν είναι αρμόδιοι, άρα είναι υπεύθυνοι. Δεν φορούν φανταχτερές στολές και δεν εμφανίζονται ποτέ σε κανάλια. Η γειτονιά τους ξέρει μόνο οτι δουλεύουν (!) στην Αεροπορία. Δεν θα αναφερθεί ποτέ κανείς γι’αυτούς με το μικρό τους όνομα, ούτε με το επίθετο, διότι είναι ανώνυμοι!!! Νομίζω όμως, οτι θυμάμαι κάποιους αριθμούς:
2049 2044 2054 2053 2050 2052 2051
ΑΦΙΕΡΩΣΗ Με κατανόηση, στην παγκόσμια κότα, που δήλωσε σε «κανάλι» στην τελευταία φωτιά του Υμηττού «...τ’αεροπλάνα κάνανε μία ώρα νάρθουν...» !!! Μία, να είναι η ώρα σας, μαντάμ...κι εκείνη, στο κρεββάτι!
ΕΥΧΗ Την έχει κάνει η γιαγιά μου: «Γειά στα χεράκια σας παλικάρια μου» και, «Να σας χαίρεται η μανούλα σας λεβέντες μου» Και η γυναίκα σας και τα παιδιά σας κι εμείς οι κολυμβητές, οι παρατηρητές, οι αμέτοχοι,οι ευγνώμονες...
Υ.Γ. Σαν παρατηρητής, κολυμβητής, αμέτοχος και θλιβερά ανίκανος, έσφιγγα ασυναίσθητα τις γροθιές μου όταν οι πιλότοι πίεζαν (και ίσως με τα ίδια τους τα χέρια τους τραβούσαν) τα CL-415, να σηκωθούν φορτωμένα, βογγώντας από την Καλαμίτσα. Ο ήχος από τους P&W, που αγωνίζονταν να ισορροπήσουν τα αεροπλανάκια που κλυδωνίζονταν στο δυνατό Βοριά δεν είχε τίποτα το ηρωικό, το φαντασμαγορικό, τέλος πάντων!
- Γιαγιά, οι άγγελοι έχουν φτερά; - Εχουν, αγόρι μου. - Γιαγιά, οι άγγελοι έχουν ονόματα; - Εχουν αγόρι μου. - Και πώς τους λένε: - 2049, 2044, 2054, 2053, 2050, 2052, 2051.
Aυτό ήταν λοιπόν… καιρός να παραδώσετε και εσεις τη σκυτάλη στους επόμενους. Η φοιτητική ζωή είναι ένα στάδιο ζωής όπως και πολλά άλλα, αλλά επειδή περιορίζεται (με σαφή αρχή, μέση και τέλος), επειδή είναι σε μια ωραία ηλικία, επειδή τη ζούμε έντονα, επειδή είναι πολύ διαφορετική, επειδή… αποκτά ιδιαίτερη αξία. Δυστυχώς ή ευτυχώς ήρθε και για εσας το τέλος όμως. Έγώ ακόμα και μετά από 2+ χρόνια μετά την ορκομωσία μου, εξακολουθώ να περνάω τη φάση “άρνησης του τέλους της φοιτητικής ζωής”! Ελπίζω εσείς να προσαρμοστείται πιο εύκολα και να σας έρθουν όλα όπως τα έχετε ονειρευτεί… Τους παρακάτω στίχους κρατήστε τους κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού σας, μαζί με τις αναμνήσεις της φοιτητικής σας-μας ζωής.
Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε Τα χέρια θα περάσουμε στους ώμους Παλιά τραγούδια για να θυμηθούμε Ονόματα και βλέμματα και δρόμους Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια Που θυμάσαι και θυμάμαι Τίποτα δεν χάθηκε ακόμα Όσο ζούμε και πονάμε Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια Μόνο τρόπο να κοιτάνε Κι αν αλλάξαν’ οι φίλοι μας λιγάκι Αλλάξαμε και ‘μεις με τη σειρά μας Χαθήκαμε μια νύχτα στη Σαλονίκη Αλλά βλεπόμαστε στα όνειρά μας
Τουλάχιστον χαίρομαι, γιατί η αυλαία έπεσε με τον τρόπο που της άξιζε… Είχε λοιπόν απ’όλα:
Συνέβη, σύμφωνα με δημοσίευμα, στη μοναδική χώρα που θα μπορούσε να εκλέξει για πρόεδρο τον Τζορτζ Μπους Τζούνιορ... Ένας δικηγόρος αγόρασε ένα πακέτο πούρα και τα ασφάλισε αμέσως με ασφάλεια πυρός από κάθε αιτία...! Έπειτα από μερικούς μήνες που κάπνισε τα πούρα, ζήτησε από την ασφαλιστική εταιρεία αποζημίωση για τη ζημιά που προκλήθηκε στα πούρα του από τη φωτιά!!! Φυσικά, η εταιρεία αρνήθηκε να πληρώσει, με το επιχείρημα ότι ο δικηγόρος απλώς είχε καταναλώσει τα πούρα του με το συνηθισμένο -για πούρα- τρόπο ... Ο δικηγόρος όμως κατέθεσε αγωγή και το δικαστήριο τον δικαίωσε! Το δικαστήριο ισχυρίστηκε ότι, όντως, το αίτημα είναι θρασύτατο αλλά τα πούρα είχαν νόμιμα ασφαλιστεί κατά οποιασδήποτε μορφής πυρός... Η ασφάλεια αναγκάστηκε να πληρώσει 15.000 δολάρια!!!Έπειτα από λίγο, ωστόσο, η ασφάλεια μήνυσε το δικηγόρο για εμπρησμό! Εφ' όσον ο ίδιος είχε δηλώσει ότι είχε βάλει φωτιά στα πούρα κατηγορήθηκε και κρίθηκε ένοχος από το ίδιο δικαστήριο ''εκούσιου εμπρησμού ασφαλισμένης περιουσίας'', καταδικάστηκε σε 2 χρόνια φυλάκιση χωρίς αναστολή και υποχρεώθηκε να πληρώσει πρόστιμο 24.000 δολάρια!!! Απίστευτο, και όμως αληθινό!
Δε μπορώ σου λέω μάτι εγώ να κλείσω μόνος μου μιλάω Θεέ μου θα αρρωστήσω Δε μπορώ να φάω στα χάπια θα το ρίξω δε μπορώ να ζήσω και πώς να ηρεμήσω
Είμαι φουλ ερωτευμένος με την πάρτη σου (και αρχίζουμε να μετράμε... μια) είμαι φουλ ερωτευμένος με την πάρτη σου (άλλη μια γιατί δεν το έπιασα) είμαι φουλ ερωτευμένος και για αγάπη διψασμένος (άλλη μια και με δεύτερη δήλωση) είμαι φουλ ερωτευμένος με την πάρτη σου (4η για να ολοκληρωθεί το ρεφρέν)
Είμαι φουλ ερωτευμένος με την πάρτη σου (εις διπλούν το ρεφρέν, οπότε πάμε πάλι) είμαι φουλ ερωτευμένος με την πάρτη σου (νορμάλ) είμαι φουλ ερωτευμένος και για αγάπη διψασμένος (μπράβο βρε παλικάρι μου, που το λες) είμαι φουλ ερωτευμένος με την πάρτη σου (και προχωράμε)
Δε μπορώ σου λέω να πάω στη δουλειά μου με έχουνε χτυπήσει τα ψυχολογικά μου Οι φίλοι με τραβάνε μου λένε θα πονέσει μα ας ήταν να πεθάνω πεθαίνω και μ΄αρέσει
Είμαι φουλ ερωτευμένος με την πάρτη σου (άντε πάλι το ρεφρέν) είμαι φουλ ερωτευμένος με την πάρτη σου (ε, λογικά θα είναι η τελευταία φορά που θα το πει) είμαι φουλ ερωτευμένος και για αγάπη διψασμένος (τελικά πρέπει να είναι πολύ ερωτευμένος αυτός) είμαι φουλ ερωτευμένος με την πάρτη σου (και έχουμε φτάσει αισίως στην 12 φορά)
Είμαι φουλ ερωτευμένος με την πάρτη σου (δεν το πιστεύω...πάλι το ρεφρέν;;;) είμαι φουλ ερωτευμένος με την πάρτη σου (το καταλάβαμε) είμαι φουλ ερωτευμένος και για αγάπη διψασμένος (το ξανάπαμε αυτό) είμαι φουλ ερωτευμένος με την πάρτη σου , με την πάρτη σου (ουφ, νομίζω πως το τραγουδάκι τελείωσε!)
Είμαι φουλ ερωτευμένος και για αγάπη διψασμένος (χα, νομίζεις!) είμαι φουλ ερωτευμένος με την πάρτη σου (άλλη μια)
Είμαι φουλ ερωτευμένος με την πάρτη σου (ε, όχι δεν είναι δυνατόν) είμαι φουλ ερωτευμένος με την πάρτη σου (όχι πάλι, δεν αντέχω) είμαι φουλ ερωτευμένος και για αγάπη διψασμένος (21 φορές,έχει σπάσει κάθε ρεκόρ) είμαι φουλ ερωτευμένος με την πάρτη σου, με την πάρτη σου, με την πάρτη σου, με την πάρτη σου, με την πάρτη σου... (κι όμως...τελικό ρεκόρ 22 φορές!!!)
Ποιος είναι ο στιχουργός του άσματος, βρε παιδιά; Τι έμπνευση είναι αυτή; Και ύστερα λένε πως η ελληνική γλώσσα είναι πλούσια... Αν δεν ξέρουμε να τη χρησιμοποιούμε, τι νόημα έχει να είναι πλούσια;;;
15 από τις καλύτερες ατάκες του Αρκά... μου τις στείλανε με mail και μιας και δεν έχω τίποτα πιο ουσιαστικό να ανεβάσω -αφού πλέον δεν υπάρχει χρόνος για φιλοσοφία- σας τις προωθώ!!! Για μένα ξεχωρίζει η 12 και η 15, για εσάς;;
1. Προσπαθώ να βγω από το ψυχολογικό αδιέξοδο, αλλά δε μπορώ να θυμηθώ από που μπήκα. 2. Διασκέδαση είναι η τέχνη να κουράζεσαι τις ώρες ανάπαυσης. 3. Η πείρα είναι μια χτένα που την αποκτάς όταν είσαι πια φαλακρός! 4. Δημοκρατία είναι 4 λύκοι και 1 πρόβατο να ψηφίζουν για φαγητό. 5. Αυτοί που κάνουν πως ξέρουν τα πάντα, εκνευρίζουν εμάς που τα ξέρουμε! 6. Το καλύτερο φάρμακο για το βήχα είναι η φασολάδα, μετά θα φοβάσαι να βήξεις! 7. Η τεχνητή νοημοσύνη δεν μπορεί να κερδίσει τη φυσική ηλιθιότητα. 8. Η ζωή χωρίζεται σε τρεις φάσεις: επανάσταση, περισυλλογή, τηλεόραση. Ξεκινάς να αλλάξεις τον κόσμο και καταλήγεις να αλλάζεις κανάλια. 9. Τη γυναίκα μου πάνω από όλα, όλες τις άλλες από κάτω! 10. Μεγαλοφυΐα είναι κάποιος που σε μια παραλία γυμνιστών μπορεί να θυμάται φάτσες! 11. Ακόμα και μια κοινωνία ηλιθίων είναι ταξική, έτσι ένας ηλίθιος πλούσιος είναι απλά πλούσιος, ενώ ένας ηλίθιος φτωχός είναι απλά ηλίθιος. 12. Η τύχη χτυπάει την πόρτα σου μόνο μια φορά, αλλά η ατυχία έχει πολύ μεγαλύτερη υπομονή!!! 13. Έχω διαβάσει τόσα πολλά γύρω από το κάπνισμα και το ποτό, που αποφάσισα να κόψω το διάβασμα. 14. Η φιλοδοξία είναι το τελευταίο καταφύγιο της αποτυχίας. 15. Κάντε οικονομία στο νερό: πλυθείτε μαζί με ένα φίλο σας!
Eίναι μια ποιητική μεταφορά, στη θεωρία του χάους για το φαινόμενο της ευαίσθητης εξάρτησης ενός συστήματος από τις αρχικές συνθήκες. Σύμφωνα με μια από τις διατυπώσεις, λέγεται ότι "αν μια πεταλούδα κινήσει τα φτερά της στον Αμαζόνιο, μπορεί να φέρει βροχή στην Κίνα". Διαφορετικές παραλλαγές εκφράζουν ουσιαστικά την ίδια ιδέα: μια απειροελάχιστη μεταβολή στη ροή των γεγονότων οδηγεί, μετά από την πάροδο αρκετού χρόνου, σε μια εξέλιξη της ιστορίας του συστήματος δραματικά διαφορετική από εκείνη που θα λάμβανε χώρα, αν δεν είχε συμβεί η μεταβολή.
Και επειδή οι διαφημιστές το ξέρουν καλά αυτό το φαινόμενο, έγραψαν για άλλη μια φορά...
Αν η αγάπη είναι το καρφί από το οποίο κρέμεται η ευτυχία μας, τότε το σφυρί είναι συνήθως στα χέρια του άλλου, ή το καρφί θα πετύχει και θα τη στερεώσει ή το δάχτυλο μας θα πετύχει και τότε θα καταλάβουμε τι θα πει πόνος!
Αγάπη σημαίνει εκχώρηση εξουσίας... Δίνουμε στον άλλο δύναμη πάνω μας. Τη δύναμη να μας κάνει ευτυχισμένους ή να μας πληγώσει και παρόλο που τις περισσότερες φορές πληγωνόμαστε, συνεχίζουμε να ερωτευόμαστε, ψάχνοντας για τον άνθρωπο που θα πάρει τη δύναμη που του δίνουμε, για να μας κάνει ευτυχισμένους!
Σενάριο: Γιώργος Β. Φειδάς ... και οι ατάκες συνεχίζονται! Πραγματικά δεν ξέρω αν αυτά που γράφει τα διαβάζει κάπου, τα φαντάζεται, τα ξεθάβει από κάπου, τα ζει ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλο, αλλά είναι απίστευτες οι ατάκες που ακούγονται σ' αυτό το σίριαλ. Εύγε!
Κβαντική θεώρηση για το νόμο του Μέρφι:Τα πάντα πάνε στραβά ταυτόχρονα. Ο Δεύτερος Νόμος του Chisholm:Όταν τα πράγματα πάνε καλά, κάτι θα πάει στραβά.
Επειδή αν αφήσω λίγο ακόμα το παρακάτω post μάλλον θα χυθεί αίμα, σκέφτηκα να επισπεύσω λίγο τη δημοσίευση αυτού, μπας και τραβήξω λίγο τα βλέμματα! Αφορμή για αυτό το post αποτελεί η εκδρομή μου στην Πράγα, αν και από καιρό έχω αντιληφθεί ότι ο νόμος του Μέρφι, ισχύει!!!! Ενώ λοιπόν νομίζεις πως όλα πάνε καλά, κάτι πάει στραβά και δεν είναι ότι πάει μόνο αυτό στραβά, ξαφνικά πάνε όλα στραβά.... Τι θέλαμε και εμείς; Να πάμε μια εκδρομούλα να ξεσκάσουμε! Τρέξιμο, λογαριασμοί και δουλειά, άγχος, ακρίβεια, χρέη, δανεικά, πάντοτε συνωστισμός μεσ΄ το αστικό... ε, θέλαμε να ξεφύγουμε λίγο απ' όλα αυτά! ;-Ρ Αλλά υπολογίσαμε χωρίς το νόμο του Μέρφι! Πού να ξέραμε όταν ξεκινούσαμε, ότι στο γκρούπ μας -για να μην πω, στην παρέα μας μόνο- θα παρουσιαζόντουσαν γαστρεντερικές διαταραχές, ότι κάποιος από εμάς θα κλεινόταν σε ασανσέρ, ότι θα χαλούσε το λεωφορείο μας (= +6 ώρες στο ταξίδι της επιστροφής!) κτλ κτλ. Αυτά ήταν τα πιο ακραία γιατί πραγματικά συνέβησαν πολλά σ' αυτή την εκδρομή! Nιώθω ότι ένα συννεφάκι μας ακολουθούσε και τις 6 μέρες του ταξιδιού μας, παρόλα αυτά, περάσαμε τέλεια! Αξέχαστη εμπειρία οι 58 ώρες (24 πήγαινε & 34 έλα) στο λεωφορείο, απίστευτες εικόνες... χαλαρά και θέλω να ξαναπάω!
Και για τη συνέχεια 3 φωτογραφίες, αποκλειστικά αφιερωμένες στα ΠΑΟΚΙΑ που διαβάζουν το blog μου!
Στην πιο καθαρή πόλη που έχω πάει, ο πρώτος γραμμένος τοίχος που συνάντησα ήταν αυτός!
Σε ένα μαγαζί γεμάτο μπαμπούσκες, δεν θα μπορούσε να λείπει αυτή!
Αυτή η φωτογραφία αν δεν κάνω λάθος είναι από τη Σερβία, αλλά υπήρχαν πολλά τέτοια σπιτάκια στη διαδρομή!
Α! Και άλλη μια εικόνα που υπάρχει αποτυπωμένη μόνο στη μνήμη μου, είναι στην κεντρική γέφυρα της Πράγας κάποια παιδάκια από ένα λύκειο του Ευόσμου (ντυμένα εννοείται με τα διακριτικά του ΠΑΟΚ) να φωνάζουν συνθήματα και να πουλάνε τσαμπουκά σε κάποια σκουλήκια από το γκρουπ μας!
Όταν γεννιέμαι, είμαι μαύρος Όταν μεγαλώνω, είμαι μαύρος Όταν κάθομαι στον ήλιο, είμαι μαύρος Όταν φοβάμαι, είμαι μαύρος Όταν αρρωσταίνω, είμαι μαύρος Κι όταν πεθάνω , ακόμα είμαι μαύρος Κι εσύ λευκέ άνθρωπε Όταν γεννιέσαι, είσαι ροζ Όταν μεγαλώνεις, γίνεσαι λευκός Όταν κάθεσαι στον ήλιο, γίνεσαι κόκκινος Όταν κρυώνεις, γίνεσαι μπλε Όταν φοβάσαι, γίνεσαι κίτρινος Όταν αρρωσταίνεις, γίνεσαι πράσινος Κι όταν πεθαίνεις, γίνεσαι γκρι Και λες εμένα έγχρωμο!
Ένα υπέροχο ποίημα που διάβασα σήμερα και απ' ότι έμαθα, το έχει γράψει ένας έφηβος από την Αφρική! Τα συμπεράσματα δικά σας...
Ένας σωρός από κομμάτια... Μια απελπισία, γιατί δεν ξέρεις από που να αρχίσεις και πού να τελειώσεις... Δεν βλέπεις καμία εικόνα, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει! Στο χέρι σου είναι να μην εγκαταλείψεις την προσπάθεια και να καταφέρεις να βάλεις και το τελευταίο κομμάτι στη θέση του, ώστε να δεις μια ολοκληρωμένη εικόνα. Άλλωστε, αν τα κομμάτια που βλέπεις στο σωρό, σε προδιαθέτουν θετικά τότε γιατί να μην αφιερώσεις λίγο από το χρόνο σου;;;
1. Εμφανίστηκε σε σακουλάκι με γαριδάκια: "Μπορεί να είσαι ο νικητής, δεν είναι απαραίτητη η αγορά του προϊόντος, πληροφορίες εντός". (Α, ωραία. Θα ζητήσω από τον ψιλικατζή να ανοίξω το σακουλάκι χωρίς να το πληρώσω...)
2. Σε πιστολάκι για τα μαλλιά: "Μην το χρησιμοποιείτε κατά την διάρκεια του ύπνου". (Τώρα κατάλαβα γιατί ξυπνάω χτενισμένος...)
3. Σε σαπούνι ελληνικής παραγωγής: "Xρησιμοποιήστε το σαν κανονικό σαπούνι". (Κρίμα γιατί είχα στο μυαλό μου να το χρησιμοποιήσω για φρυγανιά...)
4. Σε κατεψυγμένο φαγητό: "Πρόταση σερβιρίσματος: Ξεπαγώστε το". (Πες το βρε άνθρωπέ μου και μου φαινόταν σκληρό!)
5. Σε κάλυμμα κεφαλιού για ντους: "Προσοχή: Χωράει μόνο ένα κεφάλι". (Θα το έχω υπόψη μου όταν πετύχω τη Λερναία ύδρα)
6. Σε πακέτο με γλυκό τιραμισού (τυπωμένο στον πάτο): "Μην το αναποδογυρίζετε". (Πολύ αργά...)
7. Σε υπνωτικό χάπι: "Παρενέργειες: Μπορεί να προκαλέσει υπνηλία". (Πλάκα μου κάνεις;)
8. Σε αποκριάτικη παιδική στολή Σούπερμαν: "Φορώντας αυτή τη στολή δε μπορείς να πετάξεις". (Εδώ μου καταστρέφετε τη μεγαλύτερη παιδική φαντασίωση!)
9. Σε πακέτο ξηρών καρπών: "Οδηγίες: Ανοίξτε το πακέτο, φάτε τους ξηρούς καρπούς". (Δεν κατάλαβα...)
10. Σε κουβέρτα: "Να μη χρησιμοποιείται για προστασία σε τυφώνες". (Σε σεισμούς μπορώ να σκεπαστώ;)
11. Σε καθρέφτη: "Θυμήσου: Τα αντικείμενα στον καθρέφτη είναι στην πραγματικότητα πίσω σου". ('Η εγώ οδηγώ ανάποδα ή όλοι οι άλλοι...)
12. Στο καπάκι μπουκαλιού με γάλα: "Αφού ανοιχτεί, κρατήστε το όρθιο". (Το ποτήρι θα γεμίσει με τη βοήθεια της βαρύτητας...)
13. Σ'ένα σπρέι για έντομα: "Αυτό το προϊόν δεν έχει δοκιμαστεί σε ζώα". (Οπότε αν η κατσαρίδα ξαναζωντανέψει, χρησιμοποιήστε την παντόφλα...)
14. Σε μερικές βάσεις μπουκαλιών γνωστού αναψυκτικού: "Ανοίξτε απ'την άλλη μεριά". (Και στην άλλη μεριά που πήγα πάλι δεν ανοίγει...)
15. Σε ένα μπλέντερ: "Να μη χρησιμοποιηθεί για την άλλη χρήση". (Πονηροί...)
16. Σε ένα κουτί φυστίκια: "Προσοχή. Περιέχει φυστίκια". (Εγώ τσιγάρα ήθελα...)
17. Στη συσκευασία σίδερου σιδερώματος: "Μη σιδερώνετε τα ρούχα ενώ τα φοράτε". (Τώρα κατάλαβα γιατί έχω κάτι εγκαύματα στα χέρια...)
Διαφήμιση για Κυριακάτικη εφημερίδα, πραγματικά βγαλμένη μέσα από τη ζωή! Υπερβολικό βέβαια το να ισχυρίζεται πως γίνεται ανακωχή στις αιώνιες αντιπαραθέσεις ανδρών και γυναικών, λόγω του κοινού τους Κυριακάτικου στόχου (να διαβάσουν την συγκεκριμένη εφημερίδα), αλλά κάθε διαφήμιση που σέβεται τον εαυτό της έχει και μια υπερβολή! Έχει όμως πραγματικά, ένα πολύ καλό concept! Οι άνδρες επιτίθενται με μπάλες και με παιχνίδια και αμύνονται με κιθάρες, χιονοπέδιλα, laptop κ.α. ενώ από την άλλη οι γυναίκες επιτίθενται με κραγιόν, κινητά, τσάντες και αμύνονται ντυμένες σαν ντίβες, απλά πετώντας τα μικροκαμωμένα σκυλάκια τους! Στο τέλος βέβαια ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!!!
Ήπιαμε και το πικρόν ποτήριον τούτον... σάμπως και είναι η πρώτη φορά; Μαθημένα τα βουνά απ' τα χιόνια! Καλημέρα σας λοιπόν... "Καινούργια μέρα, άλλη μέρα", μου το χρέωσαν σαν δικιά μου ατάκα, άρα ας την υιοθετήσω!
... η μέρα των ερωτευμένων και η μέρα των γενεθλίων μου!!! Μεγάλωσα άλλο ένα χρόνο και πολύ το χαίρομαι... "Happy birthday to me" λοιπόν!
Η μπλογκο-τουρτίτσα μου σε σχήμα καρδιάς, για να μου θυμίζει τη δεύτερη γιορτή της μέρας! Τη γιορτή της αγάπης ή τη γιορτή των ζαχαροπλαστείων και των ανθοπωλείων όπως λένε κάποιοι μίζεροι... Η αλήθεια είναι ότι η αγάπη δεν χρειάζεται γιορτές, από μόνη της δίνει φτερά στην ψυχή του καθενός και αλλάζει ολάκερη την ύπαρξή μας. Ένα δώρο ή μια αυθόρμητη κίνηση αγάπης σε άσχετη φάση έχει πολύ μεγαλύτερη αξία απ' ότι τη σημερινή μέρα, αλλά με το ρυθμό που κινούμαστε και με την καθημερινότητα να μας στοιχειώνει, τι καλύτερο από την ύπαρξη μίας γιορτής η οποία θα σου θυμίσει να εκφράσεις αυτά που αισθάνεσαι και θα σε βγάλει έστω και για λίγο από την καθημερινότητα!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ, ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΜΗ...
Και μερικά αποφθέγματα για την αγάπη:
Σ' αγαπώ, όχι για το τι είσαι, αλλά για το τι είμαι εγώ, όταν είμαι μαζί σου.
Όταν χάνεις αυτούς που αγαπάς, τότε νιώθεις πόσο τους αγαπούσες.
Δεν αγαπά πραγματικά όποιος δεν αγαπά για πάντα.
Δεν μπορείς να αγοράσεις την αγάπη, αλλά είναι πιθανό να την πληρώσεις ακριβά!
Το όνομα του (κοινώς Φλεβάρης) προέρχεται από τη λατινική λέξη februare (=εξαγνίζω), που σημαίνει καθαρτήρια γιορτή, γιατί κατά την διάρκεια του γίνονταν στη Ρώμη γιορτές θρησκευτικού καθαρμού και εξαγνισμού. Επίσης λέγεται Φλιάρης, Κουτσουφλέβαρος ή Κουτσός, Κούντουρος ή Κούτσουρος (δηλ. με κομμένη την ουρά, Πόντος), Κουτσούκης ή Μικρός (Κύπρος) και Κλαδευτής. Από το 46 π.Χ. οπότε καθιερώθηκε το Ιουλιανό ημερολόγιο, οι ημέρες του μήνα αυτού, από 30 περιορίστηκαν σε 29, ενώ κατά την εποχή του Αυγούστου μειώθηκαν κατά μια ακόμη ημέρα, η οποία προστέθηκε στο μήνα Αύγουστο, για να τιμηθεί ο αυτοκράτορας. Για να συντονιστεί το ημερολόγιο των 365 ημερών προς το ηλιακό έτος, καθιερώθηκε η αύξηση των ημερών του Φεβρουαρίου κατά μια, κάθε 4 χρόνια. Τότε λέμε πως η χρονιά είναι δίσεκτη. Το δίσεκτο έτος, θεωρείται από το λαό μας κακότυχο, γι' αυτό δεν πρέπει να φυτεύουν αμπέλια οι γεωργοί ούτε να γίνονται γάμοι ούτε να χτίζονται σπίτια.
Παροιμίες για τον Φλεβάρη:
Του Φλεβάρη είπαν να βρέξει και λησμόνησε να πάψει.
Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει. Μα αν τύχει και θυμώσει, μες το χιόνι θα σε χώσει.
Φλεβάρης, κουτσοφλέβαρος και του τσαπιού ο μήνας.
Ο Φλεβάρης με νερό, κουτσός μπαίνει στο χορό.
Παπαντή καλοβρεμένη, η κοφίνα γεμισμένη.
Το Φλεβάρη μη φυτέψεις, ούτε να στεφανωθείς, Τρίτη μέρα μη δουλέψεις, Σάββατο μη στολιστείς.
Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας αγρότης. Μια μέρα η φοράδα του έφυγε και όλοι οι γείτονες είπαν: "Πω,πω, κακό που τον βρήκε!" Ο αγρότης απάντησε: "Θα δούμε." Δύο μέρες αργότερα, η φοράδα επέστρεψε μαζί μ' ένα αρσενικό άλογο και τότε όλοι οι γείτονες είπαν: "Τον τυχερό!" Ο αγρότης απάντησε: "Θα δούμε." Λίγες μέρες αργότερα, ο γιος του αγρότη έπεσε απ' το άλογο και έσπασε το πόδι του. Οι γείτονες είπαν: "Τι συμφορά!" Ο αγρότης αποκρίθηκε: "Θα δούμε." Μια εβδομάδα αργότερα έγινε επιστράτευση. Ο γιος του αγρότη, με το πόδι στο γύψο, δεν μπόρεσε να καταταγεί. Όλοι οι γείτονες είπαν: "Τι τύχη! Τι καλά που ο γιος σου δεν πάει στον πόλεμο!" Ο αγρότης είπε: "Θα δούμε." Η ιστορία συνεχίζεται... (απόσπασμα από το βιβλίο του Μαϊκ Μούι, Η λύση είσαι εσύ)
Το συμπέρασμα που βγάζω από το παραπάνω κειμενάκι είναι ότι οι προσκολλήσεις μας, για το σωστό, το λάθος, το καλό και το κακό, αποτελούν μεν ηθικές αξίες, αλλά είναι και αυτές που μας κρατάνε δέσμιους! Η ερμηνεία που δίνουμε σε κάθε εμπειρία μας, πηγάζει από τις προσκολλήσεις και τα στερεότυπα που οι ίδιοι έχουμε δημιουργήσει στους εαυτούς μας... Αν αντιδρούσαμε και εμείς σε ότι μας συνέβαινε με το "Θα δούμε", πόσο διαφορετικά θα ήταν άραγε τα πράγματα;
Ευτυχώς ή δυστυχώς, χθες βγήκε η προκήρυξη που περίμενα τα τελευταία δύο χρόνια! Αυτό σημαίνει πως μπήκα στην τελική ευθεία και παρόλο που το θεωρώ ιδιαίτερα δύσκολο να φτάσω στη γραμμή του τερματισμού, η συνείδηση μου, μου επιβάλλει να κάνω μια ύστατη προσπάθεια... Έτσι αποφάσισα να εγκαταλείψω για λίγο τα εγκόσμια και να κάνω μόνο μερικές "guest" εμφανίσεις!!! Στα πλαίσια αυτής της απόφασης, πατάω ένα pause και στο blog μου και επιφυλλάσομαι να πατήσω forward -και όχι απλώς play!- σε μερικούς μήνες... Να περνάτε καλά!
