Έλεος μ'αυτά τα λαμπάκια!

Έχουμε χάσει το μέτρο... Γύρισα πριν από λίγο από μια απογευματινή βόλτα στα στενά της Καλαμπάκας και τολμώ να πω ότι τρόμαξε το μάτι μου! Η πόλη μπορεί να έβαλε τα γιορτινά της, αλλά μπέρδεψε τις γιορτές! Χριστούγεννα είναι βρε παιδιά, όχι απόκριες!!! Τα κτίρια θυμίζουν καρναβάλια. Τα λαμπάκια θυμίζουν τα μηχανάκια στα casino, σε όλα τα χρώματα και τα σχέδια. Ο καθένας θέλοντας να συμβάλει στο γιορτινό κλίμα αγόρασε ότι βρήκε μπροστά του και το κρέμασε κακήν κακώς στο μπαλκόνι του! Όχι ότι τα μπαλκόνια μας διαφέρουν βέβαια... (μπαμπά άλλαξε στόλισμα, ΤΩΡΑ!)
Και για να μην ξεχνιόμαστε, εύχομαι σε όλους τους αναγνώστες αυτού του blog

Καλές Γιορτές και ευτυχισμένο το 2008

Δεν είναι όλοι οι ζητιάνοι ίδιοι!

Πριν λίγα λεπτά είδα το e-mail με την παραπάνω εικόνα, που μου έστειλε ένας καλός φίλος... Αυτή έγινε η αφορμή για να θυμηθώ, ότι και εγώ κάθε ημέρα σχεδόν προσπερνάω έναν άνθρωπο που μου ζητάει κάτι -σχεδόν πάντα χρήματα-. Υγιείς ή όχι, αρτιμελείς ή όχι, ενήλικες ή όχι, μόνοι, σε ζευγάρια ή με παιδιά ανά χείρας, οι ζητιάνοι είναι αναπόσπαστο μέρος όχι μόνο της ελληνικής αστικής πραγματικότητας αλλά και του δυτικού κόσμου εν γένει, στο μεγαλύτερο μέρος του, με το φαινόμενο να διογκώνεται (και να εξαθλιώνεται) τις περιόδους των εορτών.
Στο σημείο αυτό όμως, θα διαφωνήσω με το συμπέρασμα που βγήκε από το παραπάνω πείραμα. Δεν πιστεύω πως όλοι ζούμε στον "θλιβερό χορό της αδιαφορίας, της αδράνειας και της βιασύνης." Προσωπικά, όταν πρωτοήρθα στη Θεσσαλονίκη (το φαινόμενο είναι πολύ πιο έντονο στα μεγάλα αστικά κέντρα) σταματούσα και προσπαθούσα να δίνω κάτι σε όλους αλλά περνώντας ο καιρός δυστυχώς διαπίστωσα ότι οι περισσότεροι ζητιάνοι, είναι ζητιάνοι από... επάγγελμα. Πλέον δεν δίνω σχεδόν ποτέ και ιδιαίτερα σε ζητιάνους που είναι πάντα στο «πόστο» τους. Όταν βλέπω γιαγιά να λέει για «φαντάρους γιους/συζύγους κατάκοιτους/κόρες στο νοσοκομείο» κτλ, φεύγω μακρυά... κατά 99,9% είναι απάτη. Με τόσους ζητιάνους που κυκλοφορούν καθημερινά έχω πάθει σύγχυση... Δεν ξέρω πλέον ποιοι πραγματικά έχουν ανάγκη και ποιοι το κάνουν για βιοποριστικούς λόγους!

Ψέματα

Αναρωτιόμουν, αναρωτιέμαι, και από ότι φαίνεται πάντα θα αναρωτιέμαι!!! Γιατί οι άνθρωποι λένε ψέματα; Ποιος λόγος τους αναγκάζει να το κάνουν; Δεν θα ήμασταν πιο ευτυχισμένοι αν λέγαμε μόνο αλήθεια; Εγώ προσωπικά προτιμώ τον πόνο της αλήθειας από την χαρά του ψέματος... Σύμφωνα με έρευνα που διάβασα, στο ψέμα καταφεύγουμε κυρίως για ψυχολογικούς λόγους. Λέμε συνειδητά ψέματα από φόβο, θεωρώντας ότι έτσι αντιμετωπίζουμε ευκολότερα οποιαδήποτε δύσκολη κατάσταση, από ανασφάλεια και έλλειψη αυτοπεποίθησης, προσπαθώντας να δείξουμε ότι είμαστε κάτι διαφορετικό από αυτό που πραγματικά είμαστε. Ουσιαστικά δηλαδή λέμε ψέματα :

• Για να αποφύγουμε την τιμωρία
• Από φόβο μην πληγώσουμε κάποιον
• Για να δοκιμάσουμε τις αντιδράσεις του περιβάλλοντος
• Από ανάγκη αναγνώρισης ή αναπλήρωσης της αγάπης
• Ως αποτέλεσμα πλάνης και αδυναμίας να κατανοήσουμε τα πράγματα

Το ψέμα είναι μια επίκτητη κοινωνική ικανότητα. Μαθαίνουμε εύκολα να καταφεύγουμε στα ψεύδη, και μάλιστα από την παιδική ηλικία, καθώς, όπως επισημαίνουν οι ψυχολόγοι, οι βάσεις μπαίνουν από το οικογενειακό περιβάλλον. Ένα παιδί που υφίσταται πίεση θα μάθει να χρησιμοποιεί το ψέμα ως λύση και διέξοδο, ενώ σημαντικό ρόλο παίζει και το πόσο συχνά βλέπει να υπάρχει το ψεύδος στην καθημερινότητα της οικογένειας του.
Αρχικά το ψέμα ησυχάζει τον άνθρωπο που το χρησιμοποιεί, τον βάζει ταυτόχρονα όμως και σε ένα φαύλο κύκλο, όπου για να καλύψει το ένα ψέμα αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει και ένα δεύτερο. Και έτσι καταλήγουμε να λέμε συνεχώς ψέματα… Ποια είναι η συνέπεια του ψεύδους όμως; Η απώλεια εμπιστοσύνης… και χωρίς αυτήν, τι γίνεται;

Δύο σοφοί άνθρωποι έχουν πει τα εξής:

• Το αληθές και το δίκαιο είναι από την φύση πιο δυνατά από το ψευδές και το άδικο - Αριστοτέλης
• Τίποτα πιο δύσκολο από την ευθύτητα και τίποτα πιο εύκολο από την κολακεία - Ντοστογεφσκι

Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS

Τελικά καλώς ή κακώς χρειαζόμαστε αυτές τις επετείους για να θυμόμαστε ότι πρέπει να είμαστε περισσότερο ευαίσθητοι σε μερικά σοβαρά ζητήματα. Μέσα σε αυτές είναι και η μέρα κατά του HIV/AIDS. Ενώ για τους περισσότερους αυτή η μέρα είναι μια υπενθύμιση για τους κινδύνους, που, υπό ορισμένες συνθήκες, μπορεί να κρύβουν οι ερωτικές επαφές, για κάποιους άλλους είναι η υπόμνηση της φρικτής τους καθημερινότητας. Καλό θα ήταν, λοιπόν, για όλους, έστω και μόνο για σήμερα, να ενημερωθούν όχι μόνο για τις προφυλάξεις που πρέπει να παίρνουν κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής, αλλά και τον τρόπο που οφείλουν να αντιμετωπίζουν ανθρώπους φορείς του ιού. Ευτυχώς, η αρρώστια δε μεταδίδεται όπως η γρίπη, αλλιώς θα είχαμε κολλήσει όλοι. Δυστυχώς, η επιφυλακτικότητα με την οποία αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι τους φορείς του ιού είναι απείρως μεγαλύτερη από αυτή με την οποία αντιμετωπίζουν τους ερωτικούς τους συντρόφους, ακόμα κι αν αυτοί είναι ευκαιριακοί.

Εδώ μπορείτε να ενημερωθείτε για τα πάντα σχετικά με το HIV/AIDS. Αφιερώστε λίγα λεπτά, έστω αυτή τη μέρα, διαβάζοντας μερικές πολύ χρήσιμες πληροφορίες και φροντίστε να τις εφαρμόσετε στην καθημερινότητά σας. Μόνο τότε θα έχουμε την ελπίδα ότι μια θλιβερή «παγκόσμια ημέρα» θα καταργηθεί.

S1ngles - Ατάκες (Νο1)

Μπορεί η σειρά να έχει χαλάσει πολύ φέτος, αλλά οι θεωρίες της Ράνιας επαναλαμβάνονται και τις θεωρώ ακόμα πολύ πετυχημένες! Οι αγαπημένες μου είναι οι παρακάτω:

• Στην ζούγκλα της ζωής μας την αγάπη την συναντάμε σπάνια. Όταν όμως εμφανίζετε μπροστά μας είναι σαν τα αγριολούλουδα. Έρχεται σε πολλές διαφορετικές αποχρώσεις, φυτρώνει εκεί που δεν την περιμένεις και μπορεί να επιβιώσει κάτω από πάρα πολύ δύσκολες συνθήκες. Όπως κάθε λουλούδι σημαίνει κάτι διαφορετικό για τον καθένα μας... και πεθαίνει αν προσπαθήσεις να την βάλεις σε συσκευασία.

• Υπάρχουν 2 είδη μοναξιάς. Η πραγματική και αυτή που φτιάχνουμε μόνοι μας. Η πραγματική μοναξιά είναι όταν κανείς δε σ’ αγαπάει και αυτή που φτιάχνουμε μόνοι μας, είναι όταν υπάρχουν άνθρωποι που σ’ αγαπούν τριγύρω αλλά εσύ δε το βλέπεις. Μερικές φορές είναι πιο εύκολο να βρεις κάποιον να σ’ αγαπήσει, απ' το να συνειδητοποιήσεις ότι αυτός ο κάποιος ήδη υπάρχει.

• Το μεγαλύτερο λάθος που κάνουμε όταν κρατάμε μυστικά είναι που νομίζουμε ότι αυτό θα κάνει την ζωή μας ποιο εύκολη. Λάθος. Στην πραγματικότητα κάνει τα πράγματα ακόμα πιο περίπλοκα.

• Περνάμε τις ζωές μας αναζητώντας την ευτυχία. Μερικές φορές την αναζητάμε τόσο επίμονα που ξεχνάμε να είμαστε ευτυχισμένοι.

• Σε κάθε σημαντική στιγμή στη ζωή, υπάρχουν δύο πράγματα που μπορείς να πεις: το σωστό και το λάθος. Το πρόβλημα με το σωστό είναι ότι είναι σαν τα αστικά λεωφορεία: έρχεται τουλάχιστον δέκα λεπτά αργότερα απ' την ώρα που το χρειάζεσαι, σε αντίθεση με το λάθος που είναι όπως οι περισσότεροι άντρες στο κρεβάτι: έρχεται αμέσως!

• Αν η ζωή μας είχε ένα κουμπί restart τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο εύκολα. Θα μπορούσες να διορθώσεις όλες τις λάθος κινήσεις σου και να πετύχεις ένα πολύ καλύτερο σκορ. Αλλά αυτό το κουμπί δεν υπάρχει… Κι έτσι πρέπει να υποστούμε τις συνέπειες των πράξεών μας χωρίς επιστροφή στην αφετηρία. Κάθε τέλος είναι οριστικό αλλά και κάθε αρχή καινούργια!

Πες μου ποιό χρώμα προτιμάς, να σου πώ ποιός είσαι!

Η Χρωματοθεραπεία, είναι η επιστήμη που χρησιμοποιεί διάφορα χρώματα με σκοπό να μεταβάλλει ή να διατηρήσει τη δονητική στάθμη των κυττάρων του σώματος στις συχνότητες εκείνες που του προσφέρουν υγεία, ανακούφιση και αρμονία.
Η θεραπεία με χρώμα ήταν πιθανότατα ο πρώτος τύπος θεραπείας που χρησιμοποιήθηκε από τον άνθρωπο, αφού η θεραπεία αυτή είναι η μέθοδος που χρησιμοποιεί η φύση για να διατηρεί τον οργανισμό σε ισορροπία και ρυθμό. Όταν ο άνθρωπος περπάτησε για πρώτη φορά στη Γη, οι ακτίνες του Ηλίου ήταν αυτές που τον έθρεψαν και τον κράτησαν ζεστό, ενώ το χρώμα της χλωρίδας και της πανίδας ρύθμισε τις διαθέσεις και την ψυχολογία του και το γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας τον χαλάρωνε και γαλήνευε τους φόβους του.
Τα χρώματα επηρεάζουν την ψυχολογία του ανθρώπου και κατ’ επέκταση την φυσική του κατάσταση. Ουσιαστικά δεν είναι το σώμα που «ζητά» τα χρώματα, αλλά ο νους. Οι γιατροί και οι ψυχολόγοι συμφωνούν πως οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει την ψυχολογία και τον νου ενός ανθρώπου, μπορεί να επηρεάσει και την φυσική του κατάσταση.

Βάση των χρωμάτων που προτιμούν και που αποφεύγουν, η ψυχολογία χαρακτηρίζει τους ανθρώπους ως εξής:
Λευκό
Άνθρωποι που το προτιμούν χαρακτηρίζονται από: αθωότητα, αγνότητα, καθαρότητα, νεότητα, αλήθεια, απλότητα, ανυπαρξία, μοναδικότητα. Για μερικές κουλτούρες, το λευκό είναι το χρώμα του θανάτου και του πένθους.
Άνθρωποι που το αποφεύγουν χαρακτηρίζονται από: περισσότερο ενδιαφέρον για τον ρεαλισμό, αρνούνται να αποδεχτούν ότι δεν μπορεί να εξηγήσει η λογική. Γνωρίζουν και αποδέχονται τα ελαττώματά τους, αλλά δεν επιθυμούν να τα διορθώσουν.

Κίτρινο
Άνθρωποι που το προτιμούν χαρακτηρίζονται από: ζωντάνια, ενεργητικότητα, ευτυχία, περιέργεια, εναλλαγή, προσαρμοστικότητα, ευελιξία, πρόοδο, διασκέδαση, επικοινωνία.
Άνθρωποι που το αποφεύγουν χαρακτηρίζονται από: απογοητεύονται εύκολα, προσπαθούν να εξηγήσουν τα συναισθήματα με την λογική, δεν αποκλείεται να αδιαφορούν για την φιλοσοφία και την γνώση σε βάθος.

Πορτοκαλί
Άνθρωποι που το προτιμούν χαρακτηρίζονται από: διασκέδαση, άνεση, αφθονία, απόλαυση, θέρμη, κοινωνικότητα, δυναμισμό, ανεξαρτησία.
Άνθρωποι που το αποφεύγουν χαρακτηρίζονται από: υλισμό, ανεκτικότητα, είναι πιθανό να έχουν καταπιεσμένα σεξουαλικά συναισθήματα ή άλλα συναισθήματα σχετικά με την απόλαυση της ζωής.
Κόκκινο
Άνθρωποι που το προτιμούν χαρακτηρίζονται από: πάθος, σεξουαλικότητα, ενεργητικότητα, αυθορμητισμό, διέγερση, επιθετικότητα, δύναμη, κίνδυνο, φιλοδοξία, επαναστατικότητα.
Άνθρωποι που το αποφεύγουν χαρακτηρίζονται από: υπερβολική ενεργητικότητα και αυθορμητισμό, κυκλοθυμία, εγωκεντρισμό, ή να έχουν έντονο πρόβλημα να συναναστραφούν με ανθρώπους που έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά.
Δεν αποκλείεται να έχουν φοβίες που δεν έχουν καταφέρει ακόμα να αντιμετωπίσουν και να απορρίπτουν την ίδια τους την δυναμικότητα.
Φούξια
Άνθρωποι που το προτιμούν χαρακτηρίζονται από: αυτογνωσία, δυνατά μα και ελεγχόμενα πάθη και συναισθήματα, τόλμη, φιλοδοξία.
Άνθρωποι που το αποφεύγουν χαρακτηρίζονται από: αδιαλλαξία ή/και έντονα αρνητικά συναισθήματα όπως ζήλια. Δεν αποκλείεται να δυσκολεύονται να εκφράσουν τα βαθιά τους συναισθήματα.
Ροζ
Άνθρωποι που το προτιμούν χαρακτηρίζονται από: θηλυκότητα, τρυφερότητα, αθωότητα, νεότητα.
Άνθρωποι που το αποφεύγουν χαρακτηρίζονται από: δυσκολία να συμβιβαστούν με την θηλυκή τους πλευρά και να εκφράσουν συναισθήματα τρυφερότητας.
Πράσινο
Άνθρωποι που το προτιμούν χαρακτηρίζονται από: ειρήνη, ανάπαυση, ελπίδα, άνεση, θαλπωρή, γαλουχία, αρμονία.
Άνθρωποι που το αποφεύγουν χαρακτηρίζονται από: προτίμηση στην ανεξαρτησία και την αυτοβελτίωση παρά στην αφοσίωση και την οικογενειακή ζωή. Είναι άνθρωποι που δεν μπορούν να ανοιχτούν και να δοθούν ολοκληρωτικά σε έναν άλλο άνθρωπο.
Τιρκουάζ
Άνθρωποι που το προτιμούν χαρακτηρίζονται από: εσωστρέφεια, αναγέννηση, καινοτομία, πρόοδο, ανθρωπιά, απέχθεια στους περιορισμούς.
Άνθρωποι που το αποφεύγουν χαρακτηρίζονται από: αναζήτηση για σταθερότητα και ασφάλεια, κυρίως μέσα από την οικογένεια. Διστάζουν να δοκιμάσουν κάτι καινούργιο.
Μπλε
Άνθρωποι που το προτιμούν χαρακτηρίζονται από: ψυχραιμία, ονειροπόληση, ειρήνη, ανάπαυση, αφοσίωση, οργάνωση, λογική, νοσταλγία, αλήθεια. Το σκούρο μπλε χαρακτηρίζει μελαγχολία.
Άνθρωποι που το αποφεύγουν χαρακτηρίζονται από: πειθαρχία και εργατικότητα. Έχουν αποφασίσει το τι θέλουν από την ζωή τους και αρνούνται να αποκλίνουν από αυτόν τους τον στόχο έστω και στο ελάχιστο.
Βιολετί & Μοβ
Άνθρωποι που το προτιμούν χαρακτηρίζονται από: πνευματικότητα, εσωτερισμό, θρησκεία, μυστήριο, ηθική, αυτοθυσία. Οι σκούρες αποχρώσεις χαρακτηρίζουν κατάθλιψη και πένθος.
Άνθρωποι που το αποφεύγουν χαρακτηρίζονται από: σοβαρότητα ίσως και κυνισμό, απόρριψη σε οτιδήποτε δεν εξηγείται επιστημονικά και λογικά. Παρατηρείται μια εντυπωσιακή απουσία ονείρων και ρομαντισμού.
Καφέ
Άνθρωποι που το προτιμούν χαρακτηρίζονται από: πρακτικότητα, σταθερότητα, απλότητα, αφοσίωση. Οι σκούρες αποχρώσεις, αν και «ζεστές», χαρακτηρίζουν κατάθλιψη και μεροληψία.
Άνθρωποι που το αποφεύγουν χαρακτηρίζονται από: αποστροφή στην ρουτίνα και την ήσυχη ζωή, αδιαφορία για την αίσθηση ότι κάπου ανήκει.
Γκρί
Άνθρωποι που το προτιμούν χαρακτηρίζονται από: διακριτικότητα αλλά και αδιαφορία, αδιαλλαξία.
Άνθρωποι που το αποφεύγουν χαρακτηρίζονται από: αποστροφή στην διπλωματία και τα έξυπνα ρητορικά τεχνάσματα. Προτιμά την ευθύτητα ακόμα κι αν μερικές φορές γίνεται ενοχλητική, εκνευριστική, σκληρή.
Μαύρο
Άνθρωποι που το προτιμούν χαρακτηρίζονται από: σοβαρότητα, μυστικοπάθεια, κατάθλιψη, θάνατο, πένθος, μοναχικότητα.
Άνθρωποι που το αποφεύγουν χαρακτηρίζονται από: φοβία για το άγνωστο, επιθυμία για απελευθέρωση από οτιδήποτε τους δίνει αίσθηση εξάρτησης, τους παρεμποδίζει, τους «δένει».

Όταν ο οίνος δεν ευφραίνει καρδίαν!

Όλοι ξέρουμε ότι το αλκοόλ χαλαρώνει τις αναστολές, προκαλεί ευθυμία, προάγει τις κοινωνικές επαφές και τη διασκέδαση... Σε κάποιες περιπτώσεις όμως αφού τα κάνει όλα αυτά, προκαλεί και το γνωστό σε όλους μας hangover! Ναι, ναι αναφέρομαι σ' αυτό το δυσάρεστο αίσθημα που ακολουθεί μια νύχτα υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ και περιλαμβάνει τουλάχιστον δύο από τα ακόλουθα συμπτώματα: πονοκέφαλος, ναυτία, διάρροια, γαστρεντερικές διαταραχές, αίσθημα εξάντλησης (Απαίσια συμπτώματα...μακριά από εμάς!!!)

Ο μηχανισμός με τον οποίο προκαλείται δεν είναι απολύτως γνωστός, αλλά θεωρείται πολυπαραγοντικός και δεν σχετίζεται μόνο με την ποσότητα του καταναλισκόμενου αλκοόλ. Βασικά αίτια πάντως, είναι η μείωση των επιπέδων της γλυκόζης στο αίμα και η αφυδάτωση ως αποτέλεσμα της διουρητικής δράσης του αλκοόλ. Για το λόγο αυτό το hangover συνδυάζεται με ξηροστομία και μια δυσάρεστη γεύση στο στόμα (μπλιάχ!)...

Ξυπνάτε λοιπόν μια μέρα, μετά από ξενύχτι και χωρίς να έχετε πιεί πολύ (λέμε τώρα...) έχετε έντονο πονοκέφαλο και τάση για εμετό, τι κάνετε;;;

• Η καλύτερη πρώτη κίνηση είναι να πιείτε υγρά ώστε να αντιμετωπίσετε την αφυδάτωση. Υπολογίστε χονδρικά την διπλάσια ποσότητα νερού σε σχέση με του αλκοόλ που καταναλώσατε.
• Ένα ελαφρύ γεύμα (μπανάνες, γιαούρτι κλπ) ανακουφίζει το στομάχι και καταπολεμά την υπογλυκαιμία. Αντίθετα, βαρύτερες, πιο λιπαρές τροφές θα επιβαρύνουν τα συμπτώματα.
• Αφού φάτε κάτι, μπορείτε να πάρετε κάποιο παυσίπονο για το πονοκέφαλο. Αν όμως είναι έντονα τα γαστρεντερικά ενοχλήματα, το παυσίπονο μπορεί να τα επιτείνει οπότε σε αυτή την περίπτωση είναι καλύτερα να τα αποφύγετε.
• Τέλος, αν τα συμπτώματα είναι πολύ έντονα και αντί να βελτιώνονται χειροτερεύουν ή επιμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα, είναι προτιμότερο να αναζητήσετε ιατρική βοήθεια.
  

Στην τελική ξαπλώστε στο κρεβάτι και κάντε υπομονή. Hangover είναι, θα περάσει!

* Συμβουλές εκ πείρας... ;-)

Στάση ύπνου και προσωπικότητα!

Μετά από πολλές ώρες ύπνου μου ήρθε η έμπνευση (άσχημο πράγμα να έχεις blog και να μην έχεις έμπνευση για post!)... "Στάση ύπνου και προσωπικότητα"! Ήξερα ότι οι επιστήμονες θεωρούν ότι η στάση στην οποία κοιμάται κάποιος παρέχει σημαντικές ενδείξεις για το χαρακτήρα του, αλλά δεν ήξερα τι ακριβώς εννοούσαν... Έκανα λοιπόν την "έρευνα" μου και παραθέτω τα εξής:

Οι πιο δημοφιλείς στάσεις κατά τη διάρκεια του ύπνου είναι: το έμβρυο, το κούτσουρο, ο νοσταλγός, ο στρατιώτης, η ελεύθερη πτώση και ο αστερίας. Αναλυτικά:

• Το έμβρυο (41%): Εκείνοι που «κουλουριάζονται» όπως τα έμβρυα περιγράφονται ως σκληροί στο εξωτερικό, αλλά ευαίσθητοι στην καρδιά. Μπορούν να είναι ντροπαλοί όταν συναντούν αρχικά κάποιο, αλλά σύντομα χαλαρώνουν. Αυτό είναι η πιο κοινή θέση ύπνου, με τις γυναίκες να την υιοθετούν πολύ συχνότερα από τους άντρες.
• Το κούτσουρο (15%): Ο κοιμώμενος έχει γείρει στο πλάι με τους δύο βραχίονες να ακουμπούν στα πλευρά. Οι άνθρωποι που προτιμούν τη στάση αυτή είναι ευχάριστοι, κοινωνικοί χαρακτήρες, στους οποίους αρέσει να βρίσκονται μέσα σε πλήθος, και οι οποίοι εμπιστεύονται εύκολα τους ξένους. Από την άλλη πλευρά όμως, μπορούν να γίνουν και πολύ αφελείς.
• Ο νοσταλγός (13%): Πρόκειται για όσους συνηθίζουν κοιμούνται στο πλάι, με τους δύο βραχίονες μπροστά, ελαφρά λυγισμένους. Σύμφωνα με την έρευνα, αυτοί έχουν μια ανοικτή φύση, αλλά μπορούν να είναι φιλύποπτοι ή κυνικοί. Είναι συχνά αναποφάσιστοι, ή αργούν να πάρουν μια απόφαση. Από τη στιγμή όμως που θα το κάνουν, είναι μάλλον απίθανο να την αλλάξουν ποτέ.
  
• Ο στρατιώτης (8%): Η λέξη αυτή περιγράφει όσους κοιμούνται με την πλάτη στο κρεβάτι, και με τα δύο χέρια να ακουμπούν τα πλευρά. Στην περίπτωση αυτή, έχουμε να κάνουμε με γενικά ήρεμους και συγκρατημένους χαρακτήρες. Δεν συμπαθούν μια αναστάτωση, αλλά θέτουν για τον εαυτό τους και για τους γύρω τους υψηλά πρότυπα.
• Η ελεύθερη πτώση (7%): Να βρεθεί στο μέτωπό σας με τα χέρια σας γύρω από το μαξιλάρι, και το ύψος πίεσης σας γύρισε σε μια πλευρά. Αυτοί είναι συχνά κοινωνικοί και παράτολμοι άνθρωποι, αλλά μπορούν να γίνουν και αρκετά νευρικοί. Από την άλλη πλευρά, συχνά είναι επιφανειακοί και δεν συμπαθούν την κριτική.
• Αστερίας (5%): Αυτή η στάση επίσης θέτει την πλάτη πάνω στο στρώμα, με τα δύο χέρια τοποθετημένα προς το μαξιλάρι και τους αγκώνες λυγισμένους. Αυτοί οι τύποι είναι πολύ καλοί φίλοι, καθώς είναι πάντα έτοιμοι να ακούσουν τους άλλους, και να προσφέρουν συμβουλές όταν απαιτείται. Γενικά δεν συμπαθούν να είναι στο επίκεντρο της προσοχής.

Τι γίνεται με το 7 ;;;

Γιατί είναι το πιο διάσημο νούμερο; Γιατί όταν ζητάς από κάποιον να σου πει έναν αριθμό από το 1 έως το 10 συνήθως σου απαντάει 7; Η Jean-Daniel Fermier, συγγραφέας του βιβλίου "Οδηγός της αριθμολογίας", υποστηρίζει ότι το 7 είναι η ένωση του 4, που συμβολίζει την ύλη και του 3, που συμβολίζει το πνεύμα. Κάποιοι άλλοι πάλι αναφέρουν την ένωση του 4 και του 3, σαν την ένωση άντρα και γυναίκας.
Το 7 κατέχει σημαντική θέση και στα μαθηματικά. Είναι ένας αριθμός που ούτε διαιρείται από μικρότερο του αριθμό ούτε διαιρεί ακριβώς κανέναν άλλο, εκτός φυσικά από τα πολλαπλάσια του (οι μαθηματικοί ας με διαψεύσουν!)
Η λαϊκή παράδοση από την άλλη, θεωρεί ότι ο 7ος γιος αν έχει πατέρα 7ο γιό έχει μαγικές ιδιότητες!
Το 7 φυσικά δεν λείπει και από τα παραμύθια που μεγάλωσαν γενιές και γενιές. Αναφέρομαι βέβαια στους 7 νάνους που φρόντισαν την όμορφη χιονάτη και στα 7 κατσικάκια που τα βάζουν με τον κακό λύκο!

7 ΗΤΑΝ-ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ:

• Τα θαύματα του κόσμου: Η Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας, Οι Κρεμαστοί Κήποι της Βαβυλώνας, Ο Ναός της Άρτεμιδος στην Έφεσο, Το Άγαλμα του Δία στην Ολυμπία, Το Μαυσωλείο της Αλικαρνασσού, Ο Φάρος της Αλεξάνδρειας, Ο Κολοσσός της Ρόδου
  
• Οι Έλληνες σοφοί: Θαλής ο Μιλήσιος, Βίας ο Πριηνεύς, Κλεόβουλος ο Ρόδιος, Περίανδρος ο Κορίνθιος, Πιττακός ο Μυτιληναίος, Σόλων ο Αθηναίος, Χίλων ο Λακεδαιμόνιος
• Οι πλειάδες: Αλκυόνη, Μερόπη, Ηλέκτρα, Ταϋγέτη, Κελαινώ, Μαία, Αστερόπη
• Τα θανάσιμα αμαρτήματα: Αλαζονεία, ζήλια, οργή, οκνηρία, λαιμαργία, απληστία, λαγνεία
• Οι αρετές: Ταπεινότητα, ευσπλαχνία, αγνότητα, φιλαλληλία, επιείκεια, καλοσύνη, εργατικότητα
• Οι ημέρες της εβδομάδας: Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή
• Τα χρώματα της ίριδας: Κόκκινο,πορτοκαλί, κίτρινο, πράσινο, γαλάζιο, μπλε, και μοβ
• Οι νότες στη μουσική: Ντο, ρε, μι, φα, σολ, λα, σι
• Οι τρύπες που έχει το ανθρώπινο κεφάλι(!): Το στόμα, τα δύο μάτια, τα δύο αφτιά και τα δύο ρουθούνια [μήπως και το 2 δεν είναι τυχαίο νούμερο ;-) ]

Παγκόσμια Ημέρα Καρδιάς

Η καρδιά αποτελεί την κινητήριο δύναμη της ζωής, τη μυϊκή αντλία που ωθεί το αίμα σε όλο το σώμα. Κατά μέσο όρο ζυγίζει 300 με 350 γραμμάρια. Εκτελεί πάνω από 100.000 συστολές ανά 24ωρο, δηλαδή σε μια ζωή γύρω στα 75 χρόνια συστέλλεται περίπου τρία δισεκατομμύρια φορές. Χρειάζεται μόνο 1 λεπτό για να κάνει ένα κύτταρο να διατρέξει όλο το σώμα. Σε μια μέρα αντλεί αρκετό υγρό για να γεμίσει μια δεξαμενή 10.000 λίτρων. Όλο αυτό το μηχανικό έργο γίνεται με την κατανάλωση ενέργειας 180 θερμίδων ανά 24ωρο, δηλαδή με ενέργεια που μπορεί να προέλθει από την κατανάλωση... 2 αβγών!

Διάφορα μέρη του σώματος έχουν αποτελέσει το αντικείμενο πολλών παροιμιών, φράσεων και τραγουδιών αλλά η καρδιά νομίζω ότι τα "τρώει" όλα, μιας και έχει συνδεθεί με τα συναισθήματα. Για το λόγο αυτό μιλάμε για καλή ή κακή, σκληρή ή τρυφερή καρδιά που γελά ή κλαίει, πηδά ή έρχεται στον τόπο της, χαλάει ή μας τη χαλάνε. Ακόμα η καρδιά τρέμει, ραγίζει ή σπάζει, μας την ανοίγουν ή μας την κάνουν περιβόλι, μας τη σπαράζουν ή μας την καίνε!

Μερικές από τις πιο γνωστές παροιμίες για τη καρδιά,είναι:

• Οίνος ευφραίνει καρδίαν [η αγαπημένη μου ;-) ]
• Κάλλιο κόμπο στο πουγγί, παρά κόμπο στην καρδιά
  
• Βρήκε ο γύφτος τη γενιά και αναστέναξε η καρδιά του
• Έχει καρδιά για πόλεμο, μα δεν βαστούν τα κότσια του
• Στον κάμπο δείχνεται η καρδιά, στο μετερίζι η μαστοριά

Τα τραγούδια με τίτλο "Καρδιά..." πάρα πολλά, ενώ τα τραγούδια με μια απλή αναφορά στην καρδιά...άπειρα! Μερικά από αυτά είναι:

• Καρδιά μου κάνε υπομονή
  
• Καρδιά μου ήσουν γυάλινη
• Καρδιά μου καημένη
• Καρδιά μου ποιος
• Καρδιά πληγωμένη

Υ.Γ.1: Ξέρει κανείς πότε είναι η Παγκόσμια Ημέρα του Ήπατος; Να κάνω μια αναφορά και σ'αυτό το καημένο, μιας και τις τελευταίες μέρες έχει πάλι την τιμητική του!!!
Υ.Γ.2: Αδερφέ, το "Nataly's blog" σου έυχεται ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ & ΚΑΛΑ!

Αν η σιωπή ήταν χρυσός...

τώρα θα ήμουν πλούσια :-)

Και αν στη ζωή αλλάξαν όλα...

Πρώτη επίσημη εμφάνιση του ΠΑΟΚ στην τούμπα, για τη νέα αγωνιστική περίοδο και το ποδαρικό μας νομίζω ότι έπιασε!

ΠΑΟΚ-Ηρακλής 3-0

Πρώτο γκολ στο 05' πριν καλά, καλά βρούμε που θα στεκόμαστε! Ακολούθησαν άλλα δύο, στο 47' και στο 67', αλλά η πραγματική νίκη βρισκόταν...στην κατάμεστη τούμπα! Η 4 έδωσε ρέστα... Για του λόγου το αληθές, ακολουθεί και βιντεάκι!

Άλλωστε, το δήλωσε και ο Santos... "Ο κόσμος του ΠΑΟΚ είναι πραγματικά εντυπωσιακός και αξίζει πραγματικά να κάνουμε ότι μπορούμε για να τον ικανοποιούμε. Δεν υπόσχομαι ότι θα το κάνουμε πάντα, όμως σίγουρα ότι θα προσπαθούμε για αυτό."

Υ.Γ.:Λα,λα,λα,λα,λα...δεν είμαστε καλά στα μυαλά μας :-)

Αφιερωμένο...

…σε όλους αυτούς που βρίσκονται σε αδιέξοδο, επειδή νομίζουν ότι έχουν εξαντλήσει όλες τις πιθανές λύσεις!

“Κάθομαι σ’ ένα ήσυχο δωμάτιο στο Μίλκροφτ Ιν, μια ήρεμη τοποθεσία κρυμμένη ανάμεσα στα πεύκα, περίπου μια ώρα έξω από το Τορόντο. Είναι μεσημέρι, στα τέλη του Ιούλη και ακούω τους απεγνωσμένους ήχους μιας πάλης ζωής και θανάτου λίγα μέτρα παρακάτω. Είναι μια μύγα που αναλίσκει την τελευταία σπίθα ενέργειας της μικρής της ζωής σε μια άσκοπη προσπάθεια να πετάξει μέσα από το τζάμι του παραθύρου. Τα φτερά που πεταρίζουν περιγράφουν τη στρατηγική της: «Προσπάθησε πιο πολύ». Όμως είναι μάταιο. Η τρελή προσπάθεια δεν έχει ελπίδες. Ειρωνικά, η πάλη είναι κομμάτι της παγίδας. Είναι αδύνατο για τη μύγα να προσπαθήσει αρκετά σκληρά ώστε να καταφέρει να σπάσει το τζάμι. Παρόλα αυτά, το μικρό έντομο διακινδυνεύει τη ζωή του για να φτάσει το στόχο του με επιμονή και αποφασιστικότητα. Η μύγα είναι καταδικασμένη. Θα πεθάνει στο τζάμι. Στην άλλη άκρη του δωματίου, μόνο δέκα βήματα μακριά, η πόρτα είναι ανοιχτή. Δέκα δευτερόλεπτα πετάγματος και η μύγα θα μπορούσε να βγει έξω. Με ελάχιστη προσπάθεια, που τώρα χαραμίζεται, θα μπορούσε να ελευθερωθεί από την παγίδα μέσα στην οποία μπήκε μόνη της. Η δυνατότητα είναι εκεί. Θα ήταν τόσο εύκολο! Γιατί η μύγα δεν δοκιμάζει κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό; Πως της μπήκε η ιδέα ότι αυτός ο δρόμος και η αποφασιστικότητα της θα φέρουν την επιτυχία; Με ποια λογική συνεχίζει μέχρι θανάτου ν’ αναζητά την έξοδο; Χωρίς αμφιβολία, αυτό είναι λογικό για τη μύγα. Δυστυχώς είναι μια λογική που θα τη σκοτώσει. Δεν είναι αναγκαίο να προσπαθούμε σκληρότερα για να επιτύχουμε περισσότερα – δεν εξασφαλίζεται καν ότι έτσι θα πάρουμε αυτό που θέλουμε απ’ τη ζωή. Στην πραγματικότητα, μερικές φορές αποτελεί ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος! ”

Τα παραπάνω, αποτελούν απόσπασμα από το καλύτερο βιβλίο που έχω διαβάσει τα τελευταία 23 χρόνια! Το βιβλίο λέγεται “Η λύση είσαι εσύ”, συγγραφέας του είναι ο Μάϊκ Μούι και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη".

Για τον έρωτα...

Μια μέρα συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος της γης όλα τα συναισθήματα και όλες οι αξίες του ανθρώπου. Η Τρέλα αφού συστήθηκε 3 φορές στην Ανία της πρότεινε να παίξουν κρυφτό. Το Ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι και περίμενε να ακούσει, ενώ η Περιέργεια χωρίς να μπορεί να κρατηθεί ρώτησε: «Τι είναι το κρυφτό;». Ο Eνθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την Ευφορία και η Χαρά άρχισε να πηδάει πάνω-κάτω για να καταφέρει να πείσει το Δίλημμα και την Απάθεια -την οποία δεν την ενδιέφερε ποτέ τίποτα- να παίξουν κι αυτοί. Αλλά υπήρχαν πολύ που δεν ήθελαν να παίξουν: Η Αλήθεια δεν ήθελε να παίξει γιατί ήξερε ότι ούτως ή άλλως κάποια στιγμή θα την αποκάλυπταν, η Υπεροψία έβρισκε το παιχνίδι χαζό και ο 'Aνανδρος δεν ήθελε να ρισκάρει.

«Ένα, δύο, τρία» άρχισε να μετράει η Τρέλα.

Η πρώτη που κρύφτηκε ήταν η Τεμπελιά, μιας και βαριόταν κρύφτηκε στον πρώτο βράχο που συνάντησε. Η Πίστη πέταξε στους ουρανούς και η Ζήλια κρύφτηκε στην σκιά του Θριάμβου, ο οποίος με την δύναμη του κατάφερε να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό δέντρο. Η Γενναιοδωρία δεν μπορούσε να κρυφτεί, γιατί κάθε μέρος που έβρισκε της φαινόταν υπέροχο μέρος για να κρυφτεί κάποιος άλλος φίλος της, οπότε την άφηνε ελεύθερη και έτσι η Γενναιοδωρία κρύφτηκε σε μια ηλιαχτίδα. Ο Εγωισμός αντιθέτως βρήκε αμέσως κρυψώνα ένα καλά κρυμμένο και βολικό μέρος μόνο για αυτόν. Το Ψέμα πήγε και κρύφτηκε στον πάτο του ωκεανού. Το Πάθος και ο Πόθος κρύφτηκαν μέσα σε ένα ηφαίστειο. Ο Έρωτας δεν είχε βρει ακόμη κάπου να κρυφτεί. Έβρισκε όλες τις κρυψώνες πιασμένες, ώσπου βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και κρύφτηκε εκεί.

«....1000» μέτρησε η Τρέλα και άρχισε να ψάχνει.

Την πρώτη που βρήκε ήταν η Τεμπελιά αφού δεν είχε κρυφτεί και πολύ μακριά. Μετά βρήκε την Πίστη που μίλαγε στον ουρανό με τον Θεό για θεολογία. Ένιωσε τον «ρυθμό» του Πόθου και του Πάθους στο βάθος του ηφαιστείου και αφού βρήκε την Ζήλια δεν ήταν καθόλου δύσκολο να βρει και τον Θρίαμβο. Βρήκε πολύ εύκολα το Δίλημμα που δεν είχε ακόμη αποφασίσει που να κρυφτεί. Σιγά-σιγά τους βρήκε όλους εκτός από τον Έρωτα.

Η Τρέλα έψαχνε παντού, πίσω από κάθε δένδρο, κάτω από κάθε πέτρα, σε κάθε κορφή βουνού, μα τίποτα. Όταν ήταν σχεδόν έτοιμη να τα παρατήσει βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και άρχισε να τον κουνάει νευρικά ώσπου άκουσε ένα βογκητό πόνου. Ήταν ο Έρωτας που τα αγκάθια από τα τριαντάφυλλα του είχαν πληγώσει τα μάτια. Η Τρέλα δεν ήξερε πως να επανορθώσει, έκλαιγε, ζήταγε συγνώμη και στο τέλος υποσχέθηκε να γίνει ο οδηγός του Έρωτα.

Κι έτσι από τότε ο Έρωτας είναι πάντα τυφλός και η Τρέλα πάντα τον συνοδεύει...

Συγγραφέας-άγνωστος

Ένα καράβι παλιό...

... σαπιοκάραβο λύνει τους κάβους κι ανοίγει πανιά, αφήνει πίσω στραβά και παράλογα, σηκώνει άγκυρα για μακριά!

Απόψε φθινοπώριασε!

Μητσιάς Μανώλης
Μουσική/Στίχοι: Χατζιδάκις Μάνος/Γκάτσος Νίκος

Απόψε πέφτει παγωνιά
Στο δρόμο και στη γειτονιά
Και μες’ το βράδυ το θολό
θυμάμαι και μελαγχολώ

Απόψε φθίνοπώριασε
Και τ’ όνειρο ξεθώριασε
Καρδιά μου κάν’ υπομονή
Κι ο ήλιος θα ξαναφανεί...

Απόψε μύρισε βροχή
Χειμώνας μπαίνει στη ψυχή
Και στο δρομάκι το στενό
Με πιάνει το παράπονο

Μην μου "την πείτε" πάλι για το τραγουδάκι! Φθινόπωρο θα πει μελαγχολία που λέει και ο Μητροπάνος! Εγώ φταίω;;; Έψαξα στο Kithara να βρω ένα τραγούδι για το φθινόπωρο... Search results???? Το ένα πιο καταθλιπτικό από το άλλο! Τι να κάνουμε; Η εποχή αυτή από μόνη της είναι λίγο θλιμμένη... Ο ήλιος βέβαια ακόμα θερμός μας ζεσταίνει με τις ακτίνες του, αλλά όλο και λιγότεροι επισκέπτονται πλέον τις παραλίες...Το Σεπτέμβρη τελειώνουν οι περισσότεροι άνθρωποι τις διακοπές τους. Τον ίδιο μήνα επιστρέφουν στις δουλειές τους και στη ρουτίνα τους. Στις δημιουργικές ή λιγότερο δημιουργικές ή και καθόλου δημιουργικές ασχολίες τους. Οι μαθητές και οι δάσκαλοι – καθηγητές επιστρέφουν στα σχολεία. Στα πανεπιστήμια επιστρέφουν με βαριά καρδιά οι φοιτητές για την επαναληπτική εξεταστική του Σεπτεμβρίου. Οι μήνες της ανεμελιάς διακόπτονται απότομα! Εεε, λίγο αυτό, λίγο το φως που χάνεται από νωρίς, λίγο η υγρασία που τη νιώθεις στο πρώτο κιόλας βήμα εκτός σπιτιού, λίγο τα φύλλα που πέφτουν ....και η διάθεση όλων αλλάζει ως δια μαγείας!
Ναι αλλά...εκτός από καταθλιπτικός μήνας, ο Σεπτέμβρης είναι και ο μήνας που σηματοδοτεί το νέο ξεκίνημα! Λες και είναι αυτός ο πραγματικός πρώτος μήνας του έτους. Αυτό το μήνα οι περισσότεροι άνθρωποι τον φορτώνουν με πολλές προσδοκίες και με πολλές υποσχέσεις! Θα γίνουμε πιο συνεπείς, θα κάνουμε δίαιτα, θα πάμε γυμναστήριο, θα διαβάσουμε περισσότερο, θα πάρουμε προαγωγή, θα αλλάξουμε διακόσμηση κτλ κτλ. Λίγα από αυτά βέβαια θα τηρηθούν, αλλά το σημαντικό είναι ότι μας δόθηκε άλλη μια ευκαιρία να κάνουμε μια μικρή ανασκόπηση!
Μήνας είναι. Θα περάσει. Και θα έρθει ο Οκτώβρης. Και θα περάσει κι αυτός. Και μαζί θα χαθεί και κάθε ελπίδα να ξεκινήσουμε ό,τι δεν προλάβαμε το Σεπτέμβρη και το μεταθέσαμε στον Οκτώβρη. Θα έχουμε μπει πια για τα καλά στη ρουτίνα μας. Και θα περιμένουμε τον επόμενο Σεπτέμβρη για να αναδιοργανωθούμε ξανά και να θέσουμε νέους στόχους, που ελπίζουμε ότι αυτή τη φορά θα τους πετύχουμε. Πρώτη φορά τα ζούμε;;; Μάθαμε τώρα!
Δε μελαγχόλησα. Κάθε άλλο! Απλά βρίσκομαι κι εγώ σε μεταβατική περίοδο και κάθε τέτοια περίοδος γεννάει πολλές προσδοκίες αλλά και ανασφάλειες. Και δεν είναι και λίγα όσα ξεκινάω…
Θα δούμε. Ο χρόνος θα δείξει.
Άραγε τον επόμενο Σεπτέμβρη τι θα σκέφτομαι;

Αυγουστιάτικη πανσέληνος

Ένα ολόγιομο, φωτεινό, ασημένιο και ολοστρόγγυλο φεγγάρι...Η ομορφότερη πανσέληνος του χρόνου! Ειδικά για όσους μπορούν να αντιληφθούν τον μυστικισμό της και να ανταποκριθούν στις μαγνητικές πιέσεις της, που κινούν τα ερωτικά μας ένστικτα!

Η Σελήνη αντιπροσώπευει πάντα τη σκοτεινή πλευρά της φύσης, την αόρατη όψη της . Την πνευματική όψη του φωτός μέσα στο σκοτάδι, την εσωτερική γνώση, το παράλογο, το διαισθητικό και υποκειμενικό. Εκείνη ελέγχει παλίρροιες, βροχές, ύδατα, πλημμύρες και εποχές και ως εκ τούτου τη διάρκεια της ζωής!

Αν βέβαια η σελήνη βρίσκεται στην φάση της πανσελήνου η δυνάμη της είναι ακόμα πιο ισχυρή. Η πανσέληνος συμβολίζει την ολότητα, την ολοκλήρωση, την ισχύ και την πνευματική δύναμη. Για τον βουδισμό η πανσέληνος και η νέα σελήνη είναι περίοδοι ισχύος και πνευματικής δύναμης. Για τους Ινδιάνους η πανσέληνος παρομοιάζεται με το φως του μεγάλου πνεύματος αλλά σε κάποιες φυλές η σελήνη είναι μια μοχθηρή και κακοποιός δύναμη. Για τους Σουμέριους η νύχτα της πανσελήνου ήταν περίοδος προσευχής αγαλλίασης και θυσίας. Για μένα κάθε πανσέληνος κρύβει κάτι μαγικό!

I'am back...

...με καινούργιες εμπειρίες, οι οποίες προσπαθούν -μάταια- να αντικαταστήσουν τις αναμνήσεις του χθές!
...με καινούργιες εμπειρίες, οι οποίες μου δείχνουν ακόμα περισσότερες επιλογές και με μπερδεύουν ακόμα περισσότερο!
Η κατάληξη; Μια από τα ίδια...Εγώ να παλεύω να βρώ την απάντηση στο ερώτημα: Τι θέλω;;;

Τι θέλω; Αλήθεια...
Τι θα ήθελα πολύ;
Φήμη, δόξα, χρήμα ή έρωτα,
αγάπη και οικογενειακή ζωή;

Τι θέλω; Αλήθεια...
Κάποτε ήθελα τόσα πολλά...
Μα τώρα πια δεν ξέρω καν,
αν θέλω τίποτα.

Στέρεψε η φλόγα,
σβήσαν οι δυνάμεις
ξέχασα τι θέλω...
αν θέλω ακόμα τίποτα.

Όλοι κάτι θέλουν.Εσύ τι θες;
Υγεία, ευτυχία, ευδαιμονία
ή εξουσία, τύχη και εραστές;

Όλοι πολλά θέλουν.
Κάτι θα θες και εσύ.
Ταξίδια, παιδιά, λεφτά, δουλειά;
Όλα ή τίποτα;

Δεν ξέρω πια τι θέλω.
Σαν να κουράστηκα.
Τον κόσμο που γεννήθηκα
ποτέ μου δεν τον άλλαξα.

Δεν ξέρω τι θέλω, αλήθεια...
Δεν θέλω καν να ψάξω να το βρω.
Δεν ξέρω τι θέλω
μα νομίζω, πως δεν θα ησυχάσω,
αν δεν το αποκτήσω.

It's unbelievable!

Έκανα το 3 στα 3 με τη Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς. Δηλαδή;;; 3 αιτήσεις (για rafting, για ιστιοπλοΐα και για το πρόγραμμα "Διακοπές και Εθελοντισμός") και 3 θετικές απαντήσεις! Ρε μπας και η τύχη είναι με το μέρος μου και δεν το έχω καταλάβει ακόμα;;;; Ο απολογισμός θα γίνει στο τέλος! Καλώς ή κακώς πάντως, τo blog θα παραμείνει κλειστό μέχρι 31/07 -τουλάχιστον- λόγω ατέλειωτων διακοπών!!!!!!!!!! (ρε παιδιά ξέρετε ότι δεν το θέλω, αλλά δεν θα έχω πρόσβαση στο διαδίκτυο!)

Υ.Γ.: Όσοι δεν την παλεύετε άλλο, να ξέρετε ότι υπάρχει σπίτι στη Χαλκιδική! Για κρατήσεις τηλ. στο 694860..... Θα τηρηθεί αυστηρή σειρά προτεραιότητας! χι χι χι

Για την αγάπη...

Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα συναισθήματα. Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα συναισθήματα. Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν. Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή.

Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια. Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μια λαμπερή θαλαμηγό. Η Αγάπη τον ρωτάει: «Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;», «Όχι, δεν μπορώ» απάντησε ο Πλούτος. «Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα».
Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία που επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος.«Σε παρακαλώ βοήθησε με» είπε η Αγάπη. «Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου» της απάντησε η Αλαζονεία.
Η Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτή βοήθεια. «Λύπη άφησε με να έρθω μαζί σου». «Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου» είπε η Λύπη.
Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία. Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.
Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή: «Αγάπη, έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί μου!». Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του. Όταν έφτασαν στην στεριά ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του. Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε, ρώτησε την Γνώση: «Γνώση, ποιος με βοήθησε»; «Ο Χρόνος» της απάντησε η Γνώση. «Ο Χρόνος;;» ρώτησε η Αγάπη. «Γιατί με βοήθησε o Χρόνος;» Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με βαθιά σοφία της είπε: «Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη».

Μάνος Χατζιδάκις

Συνταγή χαράς!

Υλικά:
1 κιλό απλή καρδιά
2 κιλά ήσυχη συνείδηση
1/2 κιλό χαρωπό πρόσωπο
300 gr αγάπη
2 φλιτζάνια γέλιο
2 κουταλάκια εξοχή


Εκτέλεση:
1.Ρίχνετε στην κατσαρόλα του εσωτερικού σας κόσμου την συνείδηση και την απλή καρδιά
2.Τα δουλεύετε πολύ καλά ώσπου ν'ασπρίσουν, να φουσκώσουν και να γεμίσουν ολόκληρη την κατσαρόλα
3.Προσθέτετε τότε την αγάπη και το γλυκό σας παίρνει ένα ωραίο ρόδινο χρώμα
4.Μετά ρίχνετε το χαρωπό πρόσωπο και το γέλιο
5.Προσέχετε πολύ καλά στο δούλεμα, γιατί ένα κατσούφιασμα μπορεί να κόψει το γλυκό
6.Αν έχετε και λίγη εξοχή, βάζετε και δυο κουταλάκια για άρωμα
7.Όταν δουλέψετε καλά όλα τα υλικά, δηλαδή: την συνείδηση, την απλή καρδιά, την αγάπη, το γέλιο, το χαρωπό πρόσωπο και την εξοχή, τα ρίχνετε στο ταψί της ψυχής, τα στρώνετε με την κουτάλα της θελήσεως και τα ψήνετε μες στο ταψί, στο φούρνο της υπομονής
8.Το σερβίρετε ζεστό, ραντισμένο με την εμπιστοσύνη στις ανώτερες δυνάμεις!

Όσοι έφαγαν αυτό το γλυκό ομολογούν ότι το κύριο χαρακτηριστικό της γεύσεως του είναι η ψυχική γαλήνη.

Καλή σας επιτυχία!

Αν και όπως αντιλήφθηκα το προηγούμενο μου post δεν είχε ιδιαίτερη απήχηση στο κοινό (0 comments -προς το παρόν-), εγώ θα επιμείνω στο νέο μου "σπορ"! Πως σας φαίνεται η συνταγή; Είναι λίγο δυσεύρετα και ακριβά τα υλικά αλλά πιστεύω ότι αυτό το γλυκό αξίζει...Αν καταφέρω να το φτιάξω και δεν μου κόψει στο δούλεμα (5), θα σας το πω! Πάντως για λόγους δεοντολογίας πρέπει να αναφέρω ό,τι η συνταγή φυσικά και δεν είναι προϊόν δικής μου έμπνευσης, έπεσε τυχαία στα χέρια μου και απλά της έδωσα λίγη παραπάνω δημοσιότητα!

Έχω θέμα!

Επιτέλους! Πολύ αγχωτικό είναι να έχεις blog και να μην έχεις κάτι να γράψεις…Είχα σκεφτεί κάποια θεματάκια βέβαια, αλλά λίγο που είμαι αναποφάσιστη, λίγο που είμαι καινούργια στο “σπορ”, λίγο που είχα αποχωριστεί το αγαπημένο μου pc για μέρες, λίγο ο ανάδρομος Ερμής(!), πολύ θέλει; Πέρασε πάλι ο καιρός!
Τα θέμα μου λοιπόν; Η τελευταία θεωρία - απορία της Ράνιας από τον κόσμο των S1ngles (μιλάμε για σοβαρό θέμα!)

“Η ζωή είναι σαν παιχνίδι με τραπουλόχαρτα, παίζεις με τα χαρτιά που σου μοιράζονται και κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς. Τι γίνεται όμως όταν το παιχνίδι παίζεται με αντίπαλο και όλοι οι άσσοι βρίσκονται κρυμμένοι στο δικό του μανίκι; Και αν το παιχνίδι παίζεται με περισσότερες από δύο τράπουλες και δεν μας το έχει πει κανείς;”

Σωστή τη βρίσκω...και καλά, αν το παιχνίδι παίζεται τίμια και χάσεις, τότε κατηγορείς την τύχη σου γιατί όλοι ξέρουμε ό,τι στη χαρτοπαιξία, όπως και σε όλα τα τυχερά παιχνίδια γενικώς, το πέρασμα από την τύχη στην ατυχία και αντιστρόφως είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, αν όμως δεν παίζεται τίμια το παιχνίδι, τότε τι κάνεις; Απλά περιμένεις να σε νικήσει ο άλλος, άρα να χάσεις το παιχνίδι που λέγεται ζωή;;;;;;;;;

Η πρώτη μου δημοσίευση...

...έτσι, για να μην λένε μερικοί,μερικοί ό,τι δεν γράφω στο blog μου!!!!! Εντάξει έχω το blog μου από 01/01/2007 και σήμερα που αποφάσισα να γράψω έχουμε 04/06/07… Μήπως έχουν δίκαιο τελικά; Πώς περνάει έτσι ο καιρός; Φτάσαμε κιόλας στο καλοκαίρι. Παρόλα αυτά όμως, στο πρώτο μου post δεν θα ξεχάσω να ευχαριστήσω τον αγαπημένο μου αδερφό (κατά κόσμον, βοσκό) για το πρωτότυπο (και πανάκριβο xxx) δώρο που μου έκανε την Πρωτοχρονιά! Σ’ ευχαριστώ λοιπόν -για όλα-!